Hello Μικρά μου!
Εδώ και σήμερα!! Ας αρχίσουμε με το ευχάριστο νέο. Ναί κυρίες και κύριοι επιτέλους δουλεύει! Τί δουλεύει? Μα το pc μου φυσικά μετα απο 2,5 μήνες. Βέβαια μην τα περιμένετε κι όλα. Δεν έχω ιντερνετ σπίτι αλλά που θα μου πάει το ξανασυνδεθώ.
Για δια βάστε το κειμενάκι που ακολουθεί και τα λέμε αργότερα.
Α! Δεν το ξεχνάμε! Μεσολογγίτικο Καρναβάλι με το Doctor Di Υπεύθυνο Δημοσίων Σχέσεων!
Τις χιονισμένες κρύες μέρες ο doctor έχοντας λοιπόν σημαία του το logo I Love TV έλιωσε στην τηλεόραση (όπως και να το κάνουμε οι παλιές συνήθειες δεν κόβονται…). Θα μου πείτε τώρα so what? Παρατήρησα κάτι περίεργο…! OK! OK! Θα μπω στο θέμα.
Πριν από περίπου 6-7 χρόνια ήρθε στην Ελλάδα ένα τηλεοπτικό φρούτο που λεγόταν reality show. Η αντίδραση μιας ομάδας ανθρώπων ήταν άμεση, άτακτη, επιπόλαιη και πολλές φορές υποτιμητική. Trash TV, σκουπίδια, σκουπιδοπαίχνιδα ήταν κάποιοι από τους χαρακτηρισμούς, Θυμάμαι μια καθηγήτρια πανεπιστημίου [?] είχε πει τότε: “Πρέπει να κόψουμε αυτά τα προγράμματα για να προστατεύσουμε τα παιδιά μας. Δεν μπορούμε να επιτρέπουμε σε οποιονδήποτε να μπορεί να παρακολουθήσει τέτοιες εκπομπές ντροπής.”
Εγώ μετά από 6 χρόνια έχω να δηλώσω ότι αν ήθελε η κυρία να προστατεύσει “τα παιδιά” ας τους απαγόρευε να βλέπουν τηλεόραση γενικά (αν κι εγώ προσωπικά το θεωρώ πολύ βάρβαρο), γιατί ακόμα και οι ειδήσεις είναι χειρότερες πλέον από τα reality. Επίσης να μην ξεχνάμε ότι με το τηλεκοντρόλ είμαστε εμείς αυτοί που θα κρίνουμε τι θέλουμε να υπάρχει στην τηλεόραση και τι όχι. As simple as that!
Άσχετα με το ποιο ήταν το νούμερο ένα θέμα αυτή την εβδομάδα, με παρουσιαστές να μαλλιοτραβιούνται χαίρομαι γιατί είδα ότι “οι δεινόσαυροι” κάποιων χώρων δίνουν σιγά-σιγά τη θέση τους σε νέα άτομα που θέλουν να δείξουν τα ταλέντα τους και μάλιστα πολλά από αυτά τα παιδιά προέρχονται από reality shows. Παρουσιαστές εκπομπών, ραδιοφωνικοί παραγωγοί, τραγουδιστές σε μεγάλες πίστες, επιχειρηματίες είναι κάποιες από τις ειδικότητες στις οποίες δραστηριοποιούνται πρώην παίχτες τέτοιον εκπομπών.
Ήμουν είμαι και θα είμαι υπέρ των reality shows. Όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από δουλειά και σε κάποιους κλάδους η αναγνωρισημότητα είναι ένα επιπλέον προσόν. Αφού η κοινωνία δεν έχει τους κατάλληλους μηχανισμούς για να βοηθάει αυτά τα παιδιά τότε ψάχνουν μόνα την τύχη τους μέσα από τηλεπαιχνίδια. Θέλω να πιστεύω όμως ότι η κοινή γνώμη θα αρχίσει να βλέπει τις νέες προκλήσεις έχοντας το μυαλό της ανοιχτό.
Be open minded!
Ξέρω ότι συνέχεια παραπονιέμαι και διαμαρτύρομαι αλλά υπάρχει ένα πράγμα για το οποίο ευχαριστώ το θεό και την ελληνική κυβέρνηση: για το πλήθος των ραδιοφωνικών σταθμών που έχουμε στην Ελλάδα. Και δεν κάνω διακρίσεις εννοώ νόμιμους και παράνομους. Υπάρχουν σταθμοί για όλα τα γούστα. Rock, pop, σουξέ, ερωτικά τραγούδια, 70’s, 80’s 90’s, mainstream κ.λ.π
Τα τελευταία χρόνια έχει εμφανιστεί κι ένα καινούριο είδος. Είναι οι σταθμοί που κατά 80% (και ίσως και περισσότερο) παίζουν καλλιτέχνες από μια συγκεκριμένη δισκογραφική εταιρία. Και δεν είναι μόνο αυτό. Κάποιοι από τους ραδιοφωνικούς παραγωγούς προσπαθούν να προωθήσουν ακόμα περισσότερο τους τραγουδιστές της εταιρίας ακόμα κι όταν δεν παίζει κάποιο τραγούδι τους στην εκπομπή.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ένας παραγωγός σε γνωστό σταθμό ο οποίος κάθε φορά που επέστρεφε στο ON AIR έλεγε ότι το βράδυ είχε πρεμιέρα ένα αθηναϊκό κέντρο στο οποίο τραγουδούσαν 3 καλλιτέχνες από τη δισκογραφική που ανήκει στον ίδιο όμιλο με το σταθμό. Έλεος! Δεν βαρέθηκε να λέει 15 φόρες το ίδιο πράγμα? Sorry αλλά είναι κουραστικό να ακούς τα ίδια και τα ίδια όλη την ώρα.
Αν βέβαια γι’ αυτή την κατάσταση ευθύνεται η διεύθυνση που υποχρεώνει τους παραγωγούς να δρουν μ’ αυτό τον τρόπο τότε οφείλω να τους συμπαρασταθώ και να κάνω την πάπια όταν αυτό συμβαίνει γιατί άνθρωποι είναι κι αυτοί και πρέπει να ζήσουν. Αν όμως το κάνουν επειδή το βρίσκουν σωστό και θεμιτό και θέλουν να είναι μέρος του σχεδίου τότε μπορώ να τους πω μια συμβουλή. Αυτό το χάρισμα που θα αποκτήσουν με τα χρόνια, δηλαδή να επαναλαμβάνουν τα ίδια πράγματα, μπορούν να το αξιοποιήσουν στη λαϊκή αγορά φωνάζοντας “Πάρε! Πάρε! Ντομάτες πατάτες!!!”.
Όλα αυτά τα λέω για τη χιουμοριστική πλευρά του πράγματος. Ο εν λόγω σταθμός είναι ένας από τους 5 που έχω στη μνήμη του walkman μου. Αυτό όμως δεν πάει να πει ότι ώρες ώρες δεν εκνευρίζομαι με αυτή την κατάσταση. Άλλωστε έχω στα χέρια μου ένα από τα μεγαλύτερα όπλα κάθε ακροατή και τηλεθεατή. Το τηλεκοντρόλ!!!
Τα λέμε!!
