Gesto de amor

Η εικόνα με τα δύο παιδιά που ανταλλάζουν χειρονομίες αγάπης και ευγνωμοσύνης αντίστοιχα, σε κερδίζει αμέσως, χωρίς ανάγκη για περισσότερες λεπτομέρειες και υπερβολές. Ίσως όμως αξίζει περισσότερο να τη δείτε από το να σας την αναλύσω και άλλο. Είναι από εκείνες που δεν χρειάζονται λέξεις, ούτε επεξηγήσεις για να τις νιώσεις να σε πλημμυρίζουν. Και το σλόγκαν στο τέλος εξίσου απαλλαγμένο από δραματικές προεκτάσεις: «Δεν ζητάμε περισσότερα από αυτά που μπορείτε να δώσετε…»

Γωγώ Ρ. (www.gatadotis.gr)

Moulin Rouge - Hindi Sad Diamonds

Chanel o5

Nature Boy

CHANEL N° 5 the Film

A 3-day-party For Nixon…

Συνεχίζοντας τα όσα έλεγα την προηγούμενη φορά ομολογώ ότι με μεγάλη μου τιμή κηρύσσω τον δεύτερο σε 1,5 μήνα, σημαντικό κύκλο για αυτή την περίοδο Κλειστό!

Με ένα τριήμερο πάρτι αποχαιρέτησα την πρώτη μου σοβαρή δουλειά μετά τη σχολή. Κούραση, πίεση, πειράγματα, αποχαιρετισμούς και πολύ ποτό ήταν τα συστατικά του τριήμερου που πέρασε. Από τη Δευτέρα η παρέα του Nixon κάνει διακοπές.

Σαν σωστοί και “έτοιμοι επαγγελματίες” που είμαστε, η συνάδελφος μου κι εγώ πήγαμε στο μαγαζί τη Δευτέρα το μεσημέρι για να καθαρίσουμε στην κουζίνα. Δεν είναι σωστό να αφήσουμε παρακαταθήκη στους επόμενους μια κουζίνα βγαλμένη από τις εκπομπές του Gordon Ramsay. Η έκπληξη όμως ήταν ότι καταφέραμε 3 άτομα να δημιουργήσουμε στο άδειο και χαλαρό μαγαζί συνθήκες απίστευτου καλοκαιρινού πάρτι. Μουσική στη διαπασών, DJ (το αφεντικό) που έκανε τις πιο τρελές αλλαγές και σφηνάκια που διαδεχόντουσαν το ένα μετά το άλλο. Όλα αυτά βέβαια σε ένα κλίμα “συνομωσίας” αφού όλοι ήμασταν στεναχωρημένοι αλλά κανένας δεν τολμούσε να το παραδεχτεί.

Η ζωή όμως συνεχίζετε και πάμε γι’ άλλα. Από το φθινόπωρο το Nixon θα ανοίξει τις πύλες του για τους πελάτες του ξανά.

Μέχρι τότε καλές διακοπές να έχουμε.

Δεν υπάρχουν αντίο στο δρόμο μας…

Έχω ακούσει πολλές φορές από ανθρώπους που πέρασαν από τη ζωή μου να λένε ότι κάθε πράγμα στη ζωή μας κάνει τον κύκλο του.

Πριν από 1,5 μήνα έκλεισε ένας πολύ σημαντικός κύκλος για μένα. Το όνομά του ΤεΜα 26. Πέρασα 2 χρόνια από τη ζωή μου σπουδάζοντας Τεχνικός Μαγειρικής Τέχνης. Μοιράστηκα προσωπικές και μη στιγμές με 24 άλλα άτομα και από τις 19/06 το τμήμα ΤεΜα 26 είναι παρελθόν.

Δεν κατάφερε το μυαλό μου να καταλάβει ότι η “ρουτίνα ” σπίτι - τρόλεϊ 21 – Le Monde – τρόλεϊ – σπίτι δεν θα είναι πλέον ρουτίνα. Αμέσως μετά τις εξετάσεις οι περισσότεροι από εμάς πιάσαμε δουλειά, αφού η τουριστική περίοδος έχει ήδη αρχίσει. Από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή ήξερα ότι για 5 ώρες θα βρίσκομαι με τους συμμαθητές και τους καθηγητές μου. Θα γελάμε, θα βριζόμαστε, θα μαγειρεύουμε αλλά πάνω απ’ όλα θα μαθαίνουμε την τέχνη που διαλέξαμε για επάγγελμα.

Με κάποιους θα κρατήσω επαφή και με κάποιους άλλους όχι. Με κάποιους θα χαθούμε, θα ξαναβρεθούμε και ίσων να συνεργαστούμε στο μέλλον. Κάποιοι από αυτούς θα γίνουν φίλοι μου (έτσι Billy?). Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Θα μείνουν όμως όλοι στο μυαλό μου γιατί οι αναμνήσεις, οι σημειώσεις και οι φωτογραφίες θα τους ζωντανεύουν κάθε στιγμή. Έγινα λίγο βαρύς εεε? Δεν πειράζει όλα στη ζωή είναι.

3 Ole για το ΤεΜα 26. Ole! Ole! Ole!

Φάτε παιδάκια!! Φάτε μέχρι να σκάσετε!!!!

Θα τα ξαναπούμε οι περισσότεροι από εμάς στο Νοέμβρη στην εκδήλωση για να παραλάβουμε τα πτυχία μας.

ΤεΜα 26 Καλή σταδιοδρομία… Καλή αντάμωση…