hello hello
Λογω τεχνικών προβληματων η στηλη μενει χωρις ανανεωση μεχρι νεωτερας.
συγγνωμη παιδια.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΙΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2004+2
Θα τα πουμε μετα τις γιορτες μαλλον
Πέμπτη, Δεκεμβρίου 29, 2005
Παρασκευή, Δεκεμβρίου 16, 2005
9 μέρες και σήμερα!!!
Επιτέλους φτάνουν τα Χριστούγεννα!! Ξέρω οτι αργώ να ενημερώσω αλλά εχει καεί η οθόνη απο το pc και καταλαβαίνετε...
Ξέρω ότι συνέχεια παραπονιέμαι και διαμαρτύρομαι αλλά υπάρχει ένα πράγμα για το οποίο ευχαριστώ το θεό και την ελληνική κυβέρνηση: για το πλήθος των ραδιοφωνικών σταθμών που έχουμε στην Ελλάδα. Και δεν κάνω διακρίσεις εννοώ νόμιμους και παράνομους. Υπάρχουν σταθμοί για όλα τα γούστα. Rock, pop, σουξέ, ερωτικά τραγούδια, 70’s, 80’s 90’s, mainstream κ.λ.π
Τα τελευταία χρόνια έχει εμφανιστεί κι ένα καινούριο είδος. Είναι οι σταθμοί που κατά 80% (και ίσως και περισσότερο) παίζουν καλλιτέχνες από μια συγκεκριμένη δισκογραφική εταιρία. Και δεν είναι μόνο αυτό. Κάποιοι από τους ραδιοφωνικούς παραγωγούς προσπαθούν να προωθήσουν ακόμα περισσότερο τους τραγουδιστές της εταιρίας ακόμα κι όταν δεν παίζει κάποιο τραγούδι τους στην εκπομπή.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ένας παραγωγός σε γνωστό σταθμό ο οποίος κάθε φορά που επέστρεφε στο ON AIR έλεγε ότι το βράδυ είχε πρεμιέρα ένα αθηναϊκό κέντρο στο οποίο τραγουδούσαν 3 καλλιτέχνες από τη δισκογραφική που ανήκει στον ίδιο όμιλο με το σταθμό. Έλεος! Δεν βαρέθηκε να λέει 15 φόρες το ίδιο πράγμα? Sorry αλλά είναι κουραστικό να ακούς τα ίδια και τα ίδια όλη την ώρα.
Αν βέβαια γι’ αυτή την κατάσταση ευθύνεται η διεύθυνση που υποχρεώνει τους παραγωγούς να δρουν μ’ αυτό τον τρόπο τότε οφείλω να τους συμπαρασταθώ και να κάνω την πάπια όταν αυτό συμβαίνει γιατί άνθρωποι είναι κι αυτοί και πρέπει να ζήσουν. Αν όμως το κάνουν επειδή το βρίσκουν σωστό και θεμιτό και θέλουν να είναι μέρος του σχεδίου τότε μπορώ να τους πω μια συμβουλή. Αυτό το χάρισμα που θα αποκτήσουν με τα χρόνια, δηλαδή να επαναλαμβάνουν τα ίδια πράγματα, μπορούν να το αξιοποιήσουν στη λαϊκή αγορά φωνάζοντας “Πάρε! Πάρε! Ντομάτες πατάτες!!!”.
Όλα αυτά τα λέω για τη χιουμοριστική πλευρά του πράγματος. Ο εν λόγω σταθμός είναι ένας από τους 5 που έχω στη μνήμη του walkman μου. Αυτό όμως δεν πάει να πει ότι ώρες ώρες δεν εκνευρίζομαι με αυτή την κατάσταση. Άλλωστε έχω στα χέρια μου ένα από τα μεγαλύτερα όπλα κάθε ακροατή και τηλεθεατή.
Ελπίζω να τα ξαναπούμε πριν τις 25 του μήνα.
Καλά να περνάτε!!
Επιτέλους φτάνουν τα Χριστούγεννα!! Ξέρω οτι αργώ να ενημερώσω αλλά εχει καεί η οθόνη απο το pc και καταλαβαίνετε...
Ξέρω ότι συνέχεια παραπονιέμαι και διαμαρτύρομαι αλλά υπάρχει ένα πράγμα για το οποίο ευχαριστώ το θεό και την ελληνική κυβέρνηση: για το πλήθος των ραδιοφωνικών σταθμών που έχουμε στην Ελλάδα. Και δεν κάνω διακρίσεις εννοώ νόμιμους και παράνομους. Υπάρχουν σταθμοί για όλα τα γούστα. Rock, pop, σουξέ, ερωτικά τραγούδια, 70’s, 80’s 90’s, mainstream κ.λ.π
Τα τελευταία χρόνια έχει εμφανιστεί κι ένα καινούριο είδος. Είναι οι σταθμοί που κατά 80% (και ίσως και περισσότερο) παίζουν καλλιτέχνες από μια συγκεκριμένη δισκογραφική εταιρία. Και δεν είναι μόνο αυτό. Κάποιοι από τους ραδιοφωνικούς παραγωγούς προσπαθούν να προωθήσουν ακόμα περισσότερο τους τραγουδιστές της εταιρίας ακόμα κι όταν δεν παίζει κάποιο τραγούδι τους στην εκπομπή.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ένας παραγωγός σε γνωστό σταθμό ο οποίος κάθε φορά που επέστρεφε στο ON AIR έλεγε ότι το βράδυ είχε πρεμιέρα ένα αθηναϊκό κέντρο στο οποίο τραγουδούσαν 3 καλλιτέχνες από τη δισκογραφική που ανήκει στον ίδιο όμιλο με το σταθμό. Έλεος! Δεν βαρέθηκε να λέει 15 φόρες το ίδιο πράγμα? Sorry αλλά είναι κουραστικό να ακούς τα ίδια και τα ίδια όλη την ώρα.
Αν βέβαια γι’ αυτή την κατάσταση ευθύνεται η διεύθυνση που υποχρεώνει τους παραγωγούς να δρουν μ’ αυτό τον τρόπο τότε οφείλω να τους συμπαρασταθώ και να κάνω την πάπια όταν αυτό συμβαίνει γιατί άνθρωποι είναι κι αυτοί και πρέπει να ζήσουν. Αν όμως το κάνουν επειδή το βρίσκουν σωστό και θεμιτό και θέλουν να είναι μέρος του σχεδίου τότε μπορώ να τους πω μια συμβουλή. Αυτό το χάρισμα που θα αποκτήσουν με τα χρόνια, δηλαδή να επαναλαμβάνουν τα ίδια πράγματα, μπορούν να το αξιοποιήσουν στη λαϊκή αγορά φωνάζοντας “Πάρε! Πάρε! Ντομάτες πατάτες!!!”.
Όλα αυτά τα λέω για τη χιουμοριστική πλευρά του πράγματος. Ο εν λόγω σταθμός είναι ένας από τους 5 που έχω στη μνήμη του walkman μου. Αυτό όμως δεν πάει να πει ότι ώρες ώρες δεν εκνευρίζομαι με αυτή την κατάσταση. Άλλωστε έχω στα χέρια μου ένα από τα μεγαλύτερα όπλα κάθε ακροατή και τηλεθεατή.
Ελπίζω να τα ξαναπούμε πριν τις 25 του μήνα.
Καλά να περνάτε!!
Τετάρτη, Νοεμβρίου 30, 2005
25 days to go!
Ιστορίες ραδιοφώνου #1.
Αυτή η περίοδος είναι δύσκολη για πολλά επαγγέλματα. Ανάμεσα σ’ αυτά και το επάγγελμα του ραδιοφωνικού παραγωγού. Σίγουρα κάποιοι εργαζόμενοι σε τέτοιες θέσεις αντιμετωπίζουν προβλήματα λόγω σταθμών που κλείνουν, πουλιούνται ή μετονομάζονται. Δεν είμαι ο κατάλληλος για να αναλύσω αν μπορούμε να βρούμε λύσεις για αυτά τα προβλήματα, ούτε για το τι είναι λάθος και τι σωστό. Θέλω όμως να σας πω μια ιστορία από την οπτική γωνία του φανατικού ακροατή.
Η σχέση αγάπης που έχω με το ραδιόφωνο άρχισε πριν από 9 χρόνια. Τότε έγινε το μεγάλο μπαμ και άρχισε να γιγαντώνεται η φήμη του talk radio ή αλλιώς μεταμεσονύκτιου ραδιοφώνου. Απλά από περιέργεια άρχισα τότε να ακούω Jeronymo Groovy. Για αρκετό καιρό (σχεδόν 2 χρόνια) οι φωνές των μεταμεσονύκτιων παραγωγών όπως του Φωτίου, του Καραγιάννη και του Πέτρακα μου κρατούσαν συντροφιά μέχρι τη συνάντηση μου με το Μορφέα. Το επόμενο πρωί στο σχολείο από τα πρώτα θέματα συζήτησης ήταν οι ιστορίες που ακούσαμε το βράδυ στο ραδιόφωνο. Σιγά – σιγά αυτή η κατάσταση πήρε διαστάσεις εξάρτησης. Αρχίσαμε να ξενυχτάμε ή να ξυπνάμε στις 6 το πρωί για να ακούσουμε τα τελευταία λεπτά εκπομπής. Όταν γινόταν κάτι και δεν μπορούσαμε να ακούσουμε την εκπομπή μας την έγραφε κάποιος άλλος σε κασέτες. Τα ραδιόφωνα έπαιζαν όλη νύχτα για να μπορούμε να ακούμε παραγωγούς ακόμα και στον ύπνο μας.
Από τότε πέρασαν χρόνια αλλά η αγάπη μας γι‘ αυτή τη νυχτερινή ζώνη είναι ακόμα ζωντανή. Μόνο όσοι έζησαν παρόμοιας στιγμές μπορούν να καταλάβουν τη στεναχώρια που νιώσαμε όσοι ακούγαμε τις τελευταίες ώρες εκπομπών και δεν μπορούσαμε να “πολεμήσουμε” για να διασωθεί ένα κομμάτι της καθημερινότητας μας. Ήταν πολύ σκληρή η στιγμή που ακούστηκε ο εκφωνητής να λέει “τέλος εκπομπής” και μετά… τίποτα. Ίσως πείτε κάποιοι ότι αυτά είναι μεγάλα λόγια. Εγώ σας απαντώ ότι αυτή είναι η άλλη μεριά του νομίσματος.
Αγαπητό ΕΣΡ και άνθρωποι με βήμα μην κρίνετε σκληρά το ραδιόφωνο και τον κόσμο του. Για κάποιους είναι πολύ σημαντική συντροφιά και κομμάτι της ζωής τους.
Σας περιμένω όλους στο Party του Gatadotis.gr. (Το Σάββατο, 3 Δεκεμβρίου 2005, στο Club Mortal, Μιχαλακοπούλου 88 και Σεβαστείας, γιατί οι «γάτες» αυτής της πόλης έχουν το πρώτο τους μεγάλο ραντεβού! )
Θα είμαι κι εγώ εκεί!!!
Ιστορίες ραδιοφώνου #1.
Αυτή η περίοδος είναι δύσκολη για πολλά επαγγέλματα. Ανάμεσα σ’ αυτά και το επάγγελμα του ραδιοφωνικού παραγωγού. Σίγουρα κάποιοι εργαζόμενοι σε τέτοιες θέσεις αντιμετωπίζουν προβλήματα λόγω σταθμών που κλείνουν, πουλιούνται ή μετονομάζονται. Δεν είμαι ο κατάλληλος για να αναλύσω αν μπορούμε να βρούμε λύσεις για αυτά τα προβλήματα, ούτε για το τι είναι λάθος και τι σωστό. Θέλω όμως να σας πω μια ιστορία από την οπτική γωνία του φανατικού ακροατή.
Η σχέση αγάπης που έχω με το ραδιόφωνο άρχισε πριν από 9 χρόνια. Τότε έγινε το μεγάλο μπαμ και άρχισε να γιγαντώνεται η φήμη του talk radio ή αλλιώς μεταμεσονύκτιου ραδιοφώνου. Απλά από περιέργεια άρχισα τότε να ακούω Jeronymo Groovy. Για αρκετό καιρό (σχεδόν 2 χρόνια) οι φωνές των μεταμεσονύκτιων παραγωγών όπως του Φωτίου, του Καραγιάννη και του Πέτρακα μου κρατούσαν συντροφιά μέχρι τη συνάντηση μου με το Μορφέα. Το επόμενο πρωί στο σχολείο από τα πρώτα θέματα συζήτησης ήταν οι ιστορίες που ακούσαμε το βράδυ στο ραδιόφωνο. Σιγά – σιγά αυτή η κατάσταση πήρε διαστάσεις εξάρτησης. Αρχίσαμε να ξενυχτάμε ή να ξυπνάμε στις 6 το πρωί για να ακούσουμε τα τελευταία λεπτά εκπομπής. Όταν γινόταν κάτι και δεν μπορούσαμε να ακούσουμε την εκπομπή μας την έγραφε κάποιος άλλος σε κασέτες. Τα ραδιόφωνα έπαιζαν όλη νύχτα για να μπορούμε να ακούμε παραγωγούς ακόμα και στον ύπνο μας.
Από τότε πέρασαν χρόνια αλλά η αγάπη μας γι‘ αυτή τη νυχτερινή ζώνη είναι ακόμα ζωντανή. Μόνο όσοι έζησαν παρόμοιας στιγμές μπορούν να καταλάβουν τη στεναχώρια που νιώσαμε όσοι ακούγαμε τις τελευταίες ώρες εκπομπών και δεν μπορούσαμε να “πολεμήσουμε” για να διασωθεί ένα κομμάτι της καθημερινότητας μας. Ήταν πολύ σκληρή η στιγμή που ακούστηκε ο εκφωνητής να λέει “τέλος εκπομπής” και μετά… τίποτα. Ίσως πείτε κάποιοι ότι αυτά είναι μεγάλα λόγια. Εγώ σας απαντώ ότι αυτή είναι η άλλη μεριά του νομίσματος.
Αγαπητό ΕΣΡ και άνθρωποι με βήμα μην κρίνετε σκληρά το ραδιόφωνο και τον κόσμο του. Για κάποιους είναι πολύ σημαντική συντροφιά και κομμάτι της ζωής τους.
Σας περιμένω όλους στο Party του Gatadotis.gr. (Το Σάββατο, 3 Δεκεμβρίου 2005, στο Club Mortal, Μιχαλακοπούλου 88 και Σεβαστείας, γιατί οι «γάτες» αυτής της πόλης έχουν το πρώτο τους μεγάλο ραντεβού! )
Θα είμαι κι εγώ εκεί!!!
Σάββατο, Νοεμβρίου 26, 2005
29 days to go...
Άντε μικρά μου το φάγαμε το γουρουνάκι. Λιγότερο απο ένας μήνας μας έμεινε. Κάλη συμέχεια στις ετοιμασίες για τα Χριστούγεννα!!!
Τσακώστε και το κειμενάκι σας για να μην έχετε παράπονα τώρα που χάλασε το pc και δεν ανανεώνω συχνα.
Τέλος…
Το ένιωσα να έρχεται. Ετοιμαζόμουν γι’ αυτό. Σταδιακή μείωση τηλεφωνημάτων και sms όλο και λιγότερος χρόνος που περνούσαμε μαζί. Σαν τον καπνιστή που μειώνει μέρα με τη μέρα τα τσιγάρα έως ότου το κόψει τελικά. Στην αρχή τα sms άρχιζαν με γελοία υποκοριστικά και χαζά επίθετα πριν από τα ονόματα μας (όπως γίνεται με όλους τους ερωτευμένους). Τώρα ένα απλό γεια σου. Νεύρα και φωνές που χαλούσαν κάθε όμορφη στιγμή. Το λόγο για την αλλαγή συμπεριφοράς δεν τον έμαθα και μάλλον δεν θα το μάθω ποτέ.
Ξενέρωμα; Καθυστερημένη εφηβεία; Τι να πω; Δεν ξέρω… Το μόνο σίγουρο είναι ότι 2 μήνες είναι λίγος καιρός για να πεις ότι η σχέση είχε γίνει μονότονη.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι άνθρωποι ερωτεύονται τον έρωτα μας. Δίνεις στον άλλο όσο περισσότερα μπορείς με την ελπίδα να σου ανταποδώσει κι εκείνος με τη σειρά του μερικά από αυτά. Μην ακούτε passé θεωρίες του στυλ: “όσο τους φτύνεις τόσο κολλάνε”. Αυτά ήταν για άλλες γενιές. Τη σήμερον ημέρα αν ο ένας από τους 2 έχει τον άλλο στο φτύσιμο μουσκεύει η κόλλα που τους ενώνει (σ.σ. έρωτας) και όχι απλά σπάει το γυαλί, θρύψαλα γίνεται!
Δεν υπήρχε κάτι κραυγαλέο, ένα φωτεινό σημάδι που να μαρτυράει ότι ήρθε το τέλος. Μόνο το ένστικτο μου, μια φωνή που μου έλεγε “μεγάλε τα κουβαδάκια σου και σ’ άλλη παραλία”! Λένε ότι κάθε χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος. Στη δική μου περίπτωση ήταν δολοφονία και το όπλο είχε σιγαστήρα. Αν όλα αυτά γίνονταν 2 χρόνια πριν θα φώναζα, θα έβριζα, θα πενθούσα αλλά τώρα τίποτα από αυτά δεν θα συμβεί. Μάλλον έχω εξελιχθεί σε κάτι που ποτέ δεν πίστευα ότι θα γινόμουν “ώριμος άνθρωπος”. Να σας πω την αλήθεια αυτό με τρομάζει γιατί αγαπώ το παιδί που κρύβω μέσα μου. Έρχονται στιγμές όμως σαν κι αυτή του χωρισμού που πρέπει το παιδί μα ωριμάσει και να φύγει με το κεφάλι ψηλά. Όπως έχω ξαναπεί ούτε γκρίνιες, ούτε κατινιές.
Ακούω πολύ κόσμο να χωρίζει αυτό τον καιρό. Αν ανήκετε σ’ αυτούς που χωρίζουν τότε να το κάνετε χωρίς να πληγώσετε ανθρώπους. Αν σας χώρισαν σκεφτείτε ότι κάθε εμπόδιο για καλό. Αν σας αγνοούν τότε γυρίστε την πλάτη σας και ταρατατζουμ ταρατατζουμ ανοίξτε την πόρτα και φύγετε σιγοτραγουδώντας:
Είχες ευκαιρίες και της έχασες.
Στο ‘πα θα με χάσεις και με έχασες τελικά.
Ήταν θέμα χρόνου και του άγραφου του νόμου,
η παράβαση που έφερε το τέλος για μας.
Τώρα πες μου τι ζητάς…
Άντε μικρά μου το φάγαμε το γουρουνάκι. Λιγότερο απο ένας μήνας μας έμεινε. Κάλη συμέχεια στις ετοιμασίες για τα Χριστούγεννα!!!
Τσακώστε και το κειμενάκι σας για να μην έχετε παράπονα τώρα που χάλασε το pc και δεν ανανεώνω συχνα.
Τέλος…
Το ένιωσα να έρχεται. Ετοιμαζόμουν γι’ αυτό. Σταδιακή μείωση τηλεφωνημάτων και sms όλο και λιγότερος χρόνος που περνούσαμε μαζί. Σαν τον καπνιστή που μειώνει μέρα με τη μέρα τα τσιγάρα έως ότου το κόψει τελικά. Στην αρχή τα sms άρχιζαν με γελοία υποκοριστικά και χαζά επίθετα πριν από τα ονόματα μας (όπως γίνεται με όλους τους ερωτευμένους). Τώρα ένα απλό γεια σου. Νεύρα και φωνές που χαλούσαν κάθε όμορφη στιγμή. Το λόγο για την αλλαγή συμπεριφοράς δεν τον έμαθα και μάλλον δεν θα το μάθω ποτέ.
Ξενέρωμα; Καθυστερημένη εφηβεία; Τι να πω; Δεν ξέρω… Το μόνο σίγουρο είναι ότι 2 μήνες είναι λίγος καιρός για να πεις ότι η σχέση είχε γίνει μονότονη.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι άνθρωποι ερωτεύονται τον έρωτα μας. Δίνεις στον άλλο όσο περισσότερα μπορείς με την ελπίδα να σου ανταποδώσει κι εκείνος με τη σειρά του μερικά από αυτά. Μην ακούτε passé θεωρίες του στυλ: “όσο τους φτύνεις τόσο κολλάνε”. Αυτά ήταν για άλλες γενιές. Τη σήμερον ημέρα αν ο ένας από τους 2 έχει τον άλλο στο φτύσιμο μουσκεύει η κόλλα που τους ενώνει (σ.σ. έρωτας) και όχι απλά σπάει το γυαλί, θρύψαλα γίνεται!
Δεν υπήρχε κάτι κραυγαλέο, ένα φωτεινό σημάδι που να μαρτυράει ότι ήρθε το τέλος. Μόνο το ένστικτο μου, μια φωνή που μου έλεγε “μεγάλε τα κουβαδάκια σου και σ’ άλλη παραλία”! Λένε ότι κάθε χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος. Στη δική μου περίπτωση ήταν δολοφονία και το όπλο είχε σιγαστήρα. Αν όλα αυτά γίνονταν 2 χρόνια πριν θα φώναζα, θα έβριζα, θα πενθούσα αλλά τώρα τίποτα από αυτά δεν θα συμβεί. Μάλλον έχω εξελιχθεί σε κάτι που ποτέ δεν πίστευα ότι θα γινόμουν “ώριμος άνθρωπος”. Να σας πω την αλήθεια αυτό με τρομάζει γιατί αγαπώ το παιδί που κρύβω μέσα μου. Έρχονται στιγμές όμως σαν κι αυτή του χωρισμού που πρέπει το παιδί μα ωριμάσει και να φύγει με το κεφάλι ψηλά. Όπως έχω ξαναπεί ούτε γκρίνιες, ούτε κατινιές.
Ακούω πολύ κόσμο να χωρίζει αυτό τον καιρό. Αν ανήκετε σ’ αυτούς που χωρίζουν τότε να το κάνετε χωρίς να πληγώσετε ανθρώπους. Αν σας χώρισαν σκεφτείτε ότι κάθε εμπόδιο για καλό. Αν σας αγνοούν τότε γυρίστε την πλάτη σας και ταρατατζουμ ταρατατζουμ ανοίξτε την πόρτα και φύγετε σιγοτραγουδώντας:
Είχες ευκαιρίες και της έχασες.
Στο ‘πα θα με χάσεις και με έχασες τελικά.
Ήταν θέμα χρόνου και του άγραφου του νόμου,
η παράβαση που έφερε το τέλος για μας.
Τώρα πες μου τι ζητάς…
Δευτέρα, Νοεμβρίου 14, 2005
41 days to go...
hello παιδάκια!! 41 και σήμερα. Όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερα άτομα βρίσκω που σχεδιάζουν τα Χριστούγεννα τους.
Η παραπάνω φωτογραφία είναι απο το site του Jamie Oliver. Ρίξτε μια ματιά...
c u!
hello παιδάκια!! 41 και σήμερα. Όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερα άτομα βρίσκω που σχεδιάζουν τα Χριστούγεννα τους.
Η παραπάνω φωτογραφία είναι απο το site του Jamie Oliver. Ρίξτε μια ματιά...
c u!
Κυριακή, Νοεμβρίου 13, 2005
42 days to go...
Hello from busy Athens.
Ο doctor γύρισε. Το Σαβ/κο στο Μεσολόγγι ήταν αναγκαίο και η επιδρασή του άκρως ηρεμιστική. Έβγαλα τα Χριστουγεννιάτικα για να δώ τις ελλείψεις μου και μάλλον φέτος μέτα απο γκρίνια 2 χρόνων μέσα στο σάλονι του σπιτιού μας θα υπάρχει ένα δεντράκι 2.5 μέτρων. Πιο ψηλό απο μέναααααααα!!!!
Τα λέμε αύριο!
Hello from busy Athens.
Ο doctor γύρισε. Το Σαβ/κο στο Μεσολόγγι ήταν αναγκαίο και η επιδρασή του άκρως ηρεμιστική. Έβγαλα τα Χριστουγεννιάτικα για να δώ τις ελλείψεις μου και μάλλον φέτος μέτα απο γκρίνια 2 χρόνων μέσα στο σάλονι του σπιτιού μας θα υπάρχει ένα δεντράκι 2.5 μέτρων. Πιο ψηλό απο μέναααααααα!!!!
Τα λέμε αύριο!
Σάββατο, Νοεμβρίου 12, 2005
Πέμπτη, Νοεμβρίου 10, 2005
45 days to go!
Από σήμερα το blog ζει σε ρυθμούς Χριστουγέννων.
Μένουν μόνο 45 μέρες. 1 ½ μήνας και ήδη πριν από 15 μέρες έπαιξε το πρώτο διαφημιστικό σποτάκι στον Gold 103.3.
Το πρωί στον Τάσο και την Ελένη (εννοείται πως μιλάω για τον Love radio!!) ακούστηκε, για πρώτη φορά φέτος το Last Christmas των Wham. Έχουμε κάνει μια άτυπη συμφωνία με την ξαδέρφη μου λοιπόν ότι από τη μέρα που ακούγεται το Last Christmas ή το All I want for Christmas is you της Mariah Carey ξεκινάμε κι εμείς να καταστρώνουμε τα σχέδια μας και να μπαίνουμε στο κλίμα των Χριστουγέννων.
Ήδη οι πρώτες χριστουγεννιάτικες βιτρίνες αρχίζουν να κάνουν την εμφάνιση τους και τα πρώτα μαγαζιά με χριστουγεννιάτικα δέντρα και λαμπιόνια μοιράζουν λίγο από το φως τους και διώχνουν σιγά-σιγά τα γκρι σύννεφα από τη ζωή μας.
Από σήμερα αρχίζει και επίσημα το countdown που θα μας οδηγήσει στις γιορτές.Θα μας πάει μέχρι τη μέρα που θα μαζευτούν οι οικογένειες στα σπίτια για να καθίσουν μπροστά από το γιορτινό τραπέζι να ευχηθούν ο ένας στον άλλο να έχουν υγεία, ευτυχία, αγάπη και ότι άλλο επιθυμούν.
Άλλωστε αυτός είναι και ο σκοπός του δεκαπενθήμερο των Χριστουγέννων την εποχή που ζούμε. Είναι μια ευκαιρία για όσους ζουν μακριά από την οικογένειά τους να περάσουν λίγες μέρες με αγαπημένα πρόσωπα. Να γιορτάσουν τη γέννηση του Χριστού σε ένα κλίμα χαράς και ευτυχίας.
Ξέρω πως δεν έχουν όλοι τη δυνατότητα να κάνουν διακοπές τα Χριστούγεννα λόγω υποχρεώσεων ή δουλειάς. Αυτό όμως δεν είναι δικαιολογία για να μην περάσουν κάποιες ευτυχισμένες στιγμές με άτομα που αγαπούν. Μην το παίζετε λοιπόν Σκρούτζ!
Έχετε όλοι 45 μέρες για να οργανωθείτε. Χαρείτε όλη αυτή τη διαδικασία για να χαρείτε και τα Χριστούγεννα.
Από σήμερα το blog ζει σε ρυθμούς Χριστουγέννων.
Μένουν μόνο 45 μέρες. 1 ½ μήνας και ήδη πριν από 15 μέρες έπαιξε το πρώτο διαφημιστικό σποτάκι στον Gold 103.3.
Το πρωί στον Τάσο και την Ελένη (εννοείται πως μιλάω για τον Love radio!!) ακούστηκε, για πρώτη φορά φέτος το Last Christmas των Wham. Έχουμε κάνει μια άτυπη συμφωνία με την ξαδέρφη μου λοιπόν ότι από τη μέρα που ακούγεται το Last Christmas ή το All I want for Christmas is you της Mariah Carey ξεκινάμε κι εμείς να καταστρώνουμε τα σχέδια μας και να μπαίνουμε στο κλίμα των Χριστουγέννων.
Ήδη οι πρώτες χριστουγεννιάτικες βιτρίνες αρχίζουν να κάνουν την εμφάνιση τους και τα πρώτα μαγαζιά με χριστουγεννιάτικα δέντρα και λαμπιόνια μοιράζουν λίγο από το φως τους και διώχνουν σιγά-σιγά τα γκρι σύννεφα από τη ζωή μας.
Από σήμερα αρχίζει και επίσημα το countdown που θα μας οδηγήσει στις γιορτές.Θα μας πάει μέχρι τη μέρα που θα μαζευτούν οι οικογένειες στα σπίτια για να καθίσουν μπροστά από το γιορτινό τραπέζι να ευχηθούν ο ένας στον άλλο να έχουν υγεία, ευτυχία, αγάπη και ότι άλλο επιθυμούν.
Άλλωστε αυτός είναι και ο σκοπός του δεκαπενθήμερο των Χριστουγέννων την εποχή που ζούμε. Είναι μια ευκαιρία για όσους ζουν μακριά από την οικογένειά τους να περάσουν λίγες μέρες με αγαπημένα πρόσωπα. Να γιορτάσουν τη γέννηση του Χριστού σε ένα κλίμα χαράς και ευτυχίας.
Ξέρω πως δεν έχουν όλοι τη δυνατότητα να κάνουν διακοπές τα Χριστούγεννα λόγω υποχρεώσεων ή δουλειάς. Αυτό όμως δεν είναι δικαιολογία για να μην περάσουν κάποιες ευτυχισμένες στιγμές με άτομα που αγαπούν. Μην το παίζετε λοιπόν Σκρούτζ!
Έχετε όλοι 45 μέρες για να οργανωθείτε. Χαρείτε όλη αυτή τη διαδικασία για να χαρείτε και τα Χριστούγεννα.
Τετάρτη, Νοεμβρίου 09, 2005
To eat?
Ο γιατρός αυτή την εβδομάδα φοράει τη στολή και το άσπρο σκουφί του και μιλάει για φαγητό μαζί με το υπόλοιπο ιατρικό team.
Τι είναι φαγητό?
Γιατί τρώμε?
Τι ρόλο παίζει στη ζωή μας το φαγητό?
Μην πάει το μυαλό σας στο προφανές. Δεν μιλάμε για το φαγητό σαν βιολογική ανάγκη. Για σκεφτείτε το ένα λεπτό …
… Ωραία! Τώρα συνεχίζουμε. Μπορεί κάποιος να σκεφτεί κυριακάτικο βράδυ με φίλους στο σπίτι για μπάλα χωρίς πίτσα? Μπάάά…
Σίγουρα οι περισσότεροι έχουν ακούσει κάποιους να λένε ότι η σοκολάτα είναι αντικατάστατο του Σεξ. Μήπως τελικά το φαγητό είναι ηδονή? Μήπως η λέξη φαγητό μέσα από την παιδική μας ηλικία έχει γραφτεί στο σκληρό μας δίσκο και γι’ αυτό το συνδυάζουμε με κάθε πτυχή της ζωής μας?
Όλοι λίγο-πολύ μεγαλώσαμε με την εικόνα κάποιου συγγενή να μας φωνάζει “Φάε όλο το φαΐ σου! Υπάρχουν παιδάκια που δεν έχουν να φάνε.” Ζωντανό παράδειγμα είναι όσα γράφει o lemon without dreams στο blog του
“…μεγάλωσα με πεποίθηση του πόσο μεγάλη αμαρτία είναι το να μην τελειώνω το φαγητό μου, ακόμα και αν έχω χορτάσει. Η απειλή "υπάρχουν παιδιά που πεινάνε" έπιανε σχεδόν πάντα όχι μόνο για να φάω ενώ δεν πεινάω, αλλά και να μου μείνει κόμπλεξ μέχρι σήμερα. Ένα πιάτο φαγητό, όση ποσότητα και να είναι, πρέπει να τρώγεται, τελεία και παύλα.”
Επίσης πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν το φαγητό ως λύση σε αδιέξοδα και προσωπικές ή οικογενειακές κρίσεις. (Για σηκώστε το χέρι όσοι από εσάς δεν κατέφυγαν στο ψυγείο τους μετά από μια κουραστική/πιεστική μέρα στη δουλειά. Ένα χωρισμό ή ένα απλό τσακωμό? )
Βέβαια δεν συνδυάζουμε το φαγητό μόνο με τα προβλήματά μας. Όλες τις χαρούμενες στιγμές μας τις γιορτάζουμε με φαγοπότι. Αρραβώνες, γάμους, γεννήσεις, ακόμα και δυνητικά χαρούμενες στιγμές όπως το πρώτο ραντεβού συχνά το περνάμε σε ένα ρομαντικό εστιατόριο. Κλασσική είναι η ρομαντική σκηνή της πρότασης γάμου, που γίνεται σε τραπέζι πανάκριβου και chic εστιατορίου υπό το φως των κεριών.
Όλα είναι θέμα βιωμάτων. Χαρακτηριστικό ακραίο παράδειγμα η διατροφή ενός συγγενικού προσώπου, όταν περνούσε τα σαββατοκύριακα με τη γιαγιά της, η οποία περιελάμβανε κάτι παραπάνω από αυτά που θεωρούμε σήμερα κύρια και δευτερεύοντα γεύματα. Μετράτε? Πρωινό, δεκατιανό, δωδεκατιανό, μεσημεριανό, γλυκό μετά το μεσημεριανό, κάτι για τις λιγούρες στις 5, απογευματινό, κάτι πριν το βραδινό, γλυκό μετά το βραδινό και πολλές φορές γάλα πριν τον ύπνο!!
Και μιας και μιλάμε για βιώματα, όλες οι γυναίκες μεγαλώνουν με την παρότρυνση από την οικογένεια να γίνουν σωστές νοικοκυρές και να μάθουν να μαγειρεύουν σωστά. Γιατί όπως λέει ο λαός “Ο έρωτας περνάει από το στομάχι”.
Το θέμα είναι ανεξάντλητο και τα σχόλια πάνω σ’ αυτό άπειρα. Επειδή όμως σε κάποιους μπορεί να άνοιξε η όρεξη η λύση που προτείνω είναι η εξής:
Σουφλέ Σοκολάτας
Ο γιατρός αυτή την εβδομάδα φοράει τη στολή και το άσπρο σκουφί του και μιλάει για φαγητό μαζί με το υπόλοιπο ιατρικό team.
Τι είναι φαγητό?
Γιατί τρώμε?
Τι ρόλο παίζει στη ζωή μας το φαγητό?
Μην πάει το μυαλό σας στο προφανές. Δεν μιλάμε για το φαγητό σαν βιολογική ανάγκη. Για σκεφτείτε το ένα λεπτό …
… Ωραία! Τώρα συνεχίζουμε. Μπορεί κάποιος να σκεφτεί κυριακάτικο βράδυ με φίλους στο σπίτι για μπάλα χωρίς πίτσα? Μπάάά…
Σίγουρα οι περισσότεροι έχουν ακούσει κάποιους να λένε ότι η σοκολάτα είναι αντικατάστατο του Σεξ. Μήπως τελικά το φαγητό είναι ηδονή? Μήπως η λέξη φαγητό μέσα από την παιδική μας ηλικία έχει γραφτεί στο σκληρό μας δίσκο και γι’ αυτό το συνδυάζουμε με κάθε πτυχή της ζωής μας?
Όλοι λίγο-πολύ μεγαλώσαμε με την εικόνα κάποιου συγγενή να μας φωνάζει “Φάε όλο το φαΐ σου! Υπάρχουν παιδάκια που δεν έχουν να φάνε.” Ζωντανό παράδειγμα είναι όσα γράφει o lemon without dreams στο blog του
“…μεγάλωσα με πεποίθηση του πόσο μεγάλη αμαρτία είναι το να μην τελειώνω το φαγητό μου, ακόμα και αν έχω χορτάσει. Η απειλή "υπάρχουν παιδιά που πεινάνε" έπιανε σχεδόν πάντα όχι μόνο για να φάω ενώ δεν πεινάω, αλλά και να μου μείνει κόμπλεξ μέχρι σήμερα. Ένα πιάτο φαγητό, όση ποσότητα και να είναι, πρέπει να τρώγεται, τελεία και παύλα.”
Επίσης πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν το φαγητό ως λύση σε αδιέξοδα και προσωπικές ή οικογενειακές κρίσεις. (Για σηκώστε το χέρι όσοι από εσάς δεν κατέφυγαν στο ψυγείο τους μετά από μια κουραστική/πιεστική μέρα στη δουλειά. Ένα χωρισμό ή ένα απλό τσακωμό? )
Βέβαια δεν συνδυάζουμε το φαγητό μόνο με τα προβλήματά μας. Όλες τις χαρούμενες στιγμές μας τις γιορτάζουμε με φαγοπότι. Αρραβώνες, γάμους, γεννήσεις, ακόμα και δυνητικά χαρούμενες στιγμές όπως το πρώτο ραντεβού συχνά το περνάμε σε ένα ρομαντικό εστιατόριο. Κλασσική είναι η ρομαντική σκηνή της πρότασης γάμου, που γίνεται σε τραπέζι πανάκριβου και chic εστιατορίου υπό το φως των κεριών.
Όλα είναι θέμα βιωμάτων. Χαρακτηριστικό ακραίο παράδειγμα η διατροφή ενός συγγενικού προσώπου, όταν περνούσε τα σαββατοκύριακα με τη γιαγιά της, η οποία περιελάμβανε κάτι παραπάνω από αυτά που θεωρούμε σήμερα κύρια και δευτερεύοντα γεύματα. Μετράτε? Πρωινό, δεκατιανό, δωδεκατιανό, μεσημεριανό, γλυκό μετά το μεσημεριανό, κάτι για τις λιγούρες στις 5, απογευματινό, κάτι πριν το βραδινό, γλυκό μετά το βραδινό και πολλές φορές γάλα πριν τον ύπνο!!
Και μιας και μιλάμε για βιώματα, όλες οι γυναίκες μεγαλώνουν με την παρότρυνση από την οικογένεια να γίνουν σωστές νοικοκυρές και να μάθουν να μαγειρεύουν σωστά. Γιατί όπως λέει ο λαός “Ο έρωτας περνάει από το στομάχι”.
Το θέμα είναι ανεξάντλητο και τα σχόλια πάνω σ’ αυτό άπειρα. Επειδή όμως σε κάποιους μπορεί να άνοιξε η όρεξη η λύση που προτείνω είναι η εξής:
Σουφλέ Σοκολάτας
60γραμ. βούτυρο
115γραμ. σοκολάτα κουβερτούρα
½ φλυτζάνι espresso ή καυτό νερό
1 κουτάλιά του γλυκού corn flaour
2 αυγά
Λιώνουμε τη σοκολάτα σε μπαίν μαρί μαζί με το βούτυρο. Χτυπάμε τους κρόκους για 2 λεπτά με το σύρμα μαζί με τον espresso. Προσθέτουμε τη λιωμένη σοκολάτα και το corn flaour και ανακατεύουμε. Χτυπάμε μαρέγκα τα ασπράδια και τα ενσωματώνουμε στο μείγμα σοκολάτας με ένα κουτάλι κάνοντας απαλές κινήσεις. Μοιράζουμε το ομογενοποιημένο μείγμα σε 4 ατομικά φορμάκια βουτυρωμένα και πασπαλισμένα με ζάχαρη. Ψήνουμε στους 180 βαθμούς Κελσίου για 12 – 15 λεπτά.
Καλή όρεξη!
Κυριακή, Νοεμβρίου 06, 2005
Περί τσατ!
ΟΚ! Η αλήθεια είναι οτι κάνω πολλές ώρες chat το μήνα. Την προήγουμενη βδομάδα μιλούσα μα κάτι φίλους στο msn και μου ανέφερε μια φίλη μου ότι διάβασε ένα απο τα κείμενα του Παναγιώτη Κουνιάκη σχετικά με dating μέσω internet και η αποψή της ήταν οτι με τις σωστες κινήσεις μπορεί να δημιουργηθεί μια υγιής σχέση.
Άν καθήσουμε να το καλοσκεφτούμε η λύση του chat μέσω internet ή κινητού μπορεί να βοηθήσει στην περίπτωση που σε ενδιεφέρει κάποιος και για χ,ψ λόγους δεν είναι εύκολο να βγείτε ραντεβού. Δίνεις λοιπόν ένα ραντεβού για chat και μπορείς να συζητήσεις κάποια πράγματα και να μάθει ο ένας πράγματα για τον άλλο. Βέβαια δεν μπορεί να αντικαταστήσει ένα κανονικό ραντεβού αλλά μπορείς να γνωρίσεις κάποιον και αν σε ικανοποιεί, κανονίζεις και μια, και δυο, και τρείς κανονικές συναντήσεις.
Όλη αυτή η δικασία δεν αποκλείει το ενδεχόμενο κάποιος απο τους δύο να λέει ψέμματα αλλά αυτή είναι μια παράμετρος που δεν μπορείς να την ελέγξεις ούτε σε ένα κανονικό ραντεβού.
Υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που βρίσκει πιο εύκολο και πιο διασκεδαστικό -ακόμα και όταν βρίσκεται ήδη σε μια σχέση- να κάνει chat παρα να μιλάει στο τηλέφωνο. Θα μου πείτε τώρα οτι δεν υπάρχει καθόλου προσωπική επαφή. Ναί, αλλά μην ξεχνάτε οτι οι παππούδες μας και ίσως και οι γονείς μας επικοινωνούσαν με γράμματα όταν αποχωριζόταν ο ένας απο τον άλλο για κάποιο χρονικό διαστημα. Ας δούμε λοιπόν το chat και το e-mail ως τη σύγχρονη ρομαντική αλληλογραφία.
Με προσοχή γιατί υπάρχουν και κίνδυνοι. Δεν χρειάζεται να δίνουμε προσωπικά δεδομένα έτσι αβασάνιστα και για πλάκα.
Όλα ατά σας τα λέω ως άνθρωπος που έχει δεί και τις 2 πλευρές του νομίσματος. Γνωριμίες που κράτησαν 10-15 μέρες και με άσχημο τέλος πέρασαν στη λήθη, φιλίες που κρατάν μέχρι τώρα αλλά και ρομαντικές σχέσεις που άρχισαν απο chat και που δείχνουν οτι έχουν πολλά kilobytes να διανύσουν. :-)
Υ.Γ. "ΑΜ" 6 μήνες είναι μόνο η αρχή. Καλή και αγαπησιάρικη συνέχεια...
ΟΚ! Η αλήθεια είναι οτι κάνω πολλές ώρες chat το μήνα. Την προήγουμενη βδομάδα μιλούσα μα κάτι φίλους στο msn και μου ανέφερε μια φίλη μου ότι διάβασε ένα απο τα κείμενα του Παναγιώτη Κουνιάκη σχετικά με dating μέσω internet και η αποψή της ήταν οτι με τις σωστες κινήσεις μπορεί να δημιουργηθεί μια υγιής σχέση.
Άν καθήσουμε να το καλοσκεφτούμε η λύση του chat μέσω internet ή κινητού μπορεί να βοηθήσει στην περίπτωση που σε ενδιεφέρει κάποιος και για χ,ψ λόγους δεν είναι εύκολο να βγείτε ραντεβού. Δίνεις λοιπόν ένα ραντεβού για chat και μπορείς να συζητήσεις κάποια πράγματα και να μάθει ο ένας πράγματα για τον άλλο. Βέβαια δεν μπορεί να αντικαταστήσει ένα κανονικό ραντεβού αλλά μπορείς να γνωρίσεις κάποιον και αν σε ικανοποιεί, κανονίζεις και μια, και δυο, και τρείς κανονικές συναντήσεις.
Όλη αυτή η δικασία δεν αποκλείει το ενδεχόμενο κάποιος απο τους δύο να λέει ψέμματα αλλά αυτή είναι μια παράμετρος που δεν μπορείς να την ελέγξεις ούτε σε ένα κανονικό ραντεβού.
Υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που βρίσκει πιο εύκολο και πιο διασκεδαστικό -ακόμα και όταν βρίσκεται ήδη σε μια σχέση- να κάνει chat παρα να μιλάει στο τηλέφωνο. Θα μου πείτε τώρα οτι δεν υπάρχει καθόλου προσωπική επαφή. Ναί, αλλά μην ξεχνάτε οτι οι παππούδες μας και ίσως και οι γονείς μας επικοινωνούσαν με γράμματα όταν αποχωριζόταν ο ένας απο τον άλλο για κάποιο χρονικό διαστημα. Ας δούμε λοιπόν το chat και το e-mail ως τη σύγχρονη ρομαντική αλληλογραφία.
Με προσοχή γιατί υπάρχουν και κίνδυνοι. Δεν χρειάζεται να δίνουμε προσωπικά δεδομένα έτσι αβασάνιστα και για πλάκα.
Όλα ατά σας τα λέω ως άνθρωπος που έχει δεί και τις 2 πλευρές του νομίσματος. Γνωριμίες που κράτησαν 10-15 μέρες και με άσχημο τέλος πέρασαν στη λήθη, φιλίες που κρατάν μέχρι τώρα αλλά και ρομαντικές σχέσεις που άρχισαν απο chat και που δείχνουν οτι έχουν πολλά kilobytes να διανύσουν. :-)
Υ.Γ. "ΑΜ" 6 μήνες είναι μόνο η αρχή. Καλή και αγαπησιάρικη συνέχεια...
Παρασκευή, Νοεμβρίου 04, 2005
Αφεντικά και...ζώα!
Αυτή την εβδομάδα σαν κτηνίατροι ας προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε τη σχέση που έχει η νοημοσύνη των ανθρώπων και των ζώων.
Όχι όχι! Μην σας μπερδεύει η εισαγωγή. Δεν είναι κάποιο επιστημονικό άρθρο. Είναι μια ιστορία ανθρώπινης καθημερινής τρέλας μιας ομάδας ατόμων που ανακάλυψα την ύπαρξη της, τους τελευταίους μήνες. Χαρακτηριστικό αυτής της ομάδας είναι ότι διαθέτουν μυαλό αλλά για χ,ψ λόγους δεν θέλούν να το χρησιμοποιούν. Αυτό που στο Μεσολόγγι λέμε “πρόβατο.” Θα σας εξηγήσω τι εννοώ.
Μέσα στο καλοκαίρι είπα να πιάσω μια δουλειά για να καλύψω τα έξοδά μου. Ο υπεύθυνος της επιχείρησης ήταν ένας καθώς πρέπει άνθρωπος, σοβαρός και επαγγελματίας (κατά τα λεγόμενα των παλιότερων υπαλλήλων). Μέχρι εδώ όλα φαίνονταν φυσιολογικά- τουλάχιστον όσον αφορά εμένα. Όταν όμως παρουσιάστηκαν κάποια προβλήματα λόγω αυξημένου φόρτου εργασίας και λάθος προγραμματισμού το αφεντικό έκανε την “πάπια”. Με τη δικαιολογία “αυτές είναι οι εντολές της διεύθυνσης και δεν μπορώ εγώ να κάνω κάτι” επιβαρύνθηκαν οι υπάλληλοι με έξτρα ώρες δουλειάς, διπλές βάρδιες (12 ως 14 ώρες) και διακοπή των repo. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η κούραση και τα νεύρα να οδηγήσουν τους υπαλλήλους να φύγουν από την επιχείρηση αμέσως μετά το τέλος αυτής της κουραστικής περιόδου.
Και έρχομαι εδώ να ρωτήσω. Αν όλο το σκηνικό διαδοθεί από στόμα σε στόμα σε πολύ κόσμο πόσοι θα προσφερθούν να δουλέψουν με τέτοιες συνθήκες? Για ποιο λόγο πληρώνονται οι υπεύθυνοι μάρκετινγκ και αξιοποίησης ανθρώπινου δυναμικού αν στο τέλος γίνεται όλο αυτό το χάος;
Θα ήθελα να κάνω μια πρόταση σε όσους οργανώνουν ή διοικούν επιχειρήσεις: Τολμήστε! Τολμήστε να κάνετε σωστό προγραμματισμό. Σκεφτείτε εκτός από τα αφεντικά σας και τους εργαζόμενους. Πάρτε πρωτοβουλίες! Μην ξεχνάτε ότι κάποτε κι εσείς από απλοί εργάτες ξεκινήσατε. Η ανθρωπιά είναι που ξεχωρίζει τους ανθρώπους από τα ζώα!
Αυτή την εβδομάδα σαν κτηνίατροι ας προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε τη σχέση που έχει η νοημοσύνη των ανθρώπων και των ζώων.
Όχι όχι! Μην σας μπερδεύει η εισαγωγή. Δεν είναι κάποιο επιστημονικό άρθρο. Είναι μια ιστορία ανθρώπινης καθημερινής τρέλας μιας ομάδας ατόμων που ανακάλυψα την ύπαρξη της, τους τελευταίους μήνες. Χαρακτηριστικό αυτής της ομάδας είναι ότι διαθέτουν μυαλό αλλά για χ,ψ λόγους δεν θέλούν να το χρησιμοποιούν. Αυτό που στο Μεσολόγγι λέμε “πρόβατο.” Θα σας εξηγήσω τι εννοώ.
Μέσα στο καλοκαίρι είπα να πιάσω μια δουλειά για να καλύψω τα έξοδά μου. Ο υπεύθυνος της επιχείρησης ήταν ένας καθώς πρέπει άνθρωπος, σοβαρός και επαγγελματίας (κατά τα λεγόμενα των παλιότερων υπαλλήλων). Μέχρι εδώ όλα φαίνονταν φυσιολογικά- τουλάχιστον όσον αφορά εμένα. Όταν όμως παρουσιάστηκαν κάποια προβλήματα λόγω αυξημένου φόρτου εργασίας και λάθος προγραμματισμού το αφεντικό έκανε την “πάπια”. Με τη δικαιολογία “αυτές είναι οι εντολές της διεύθυνσης και δεν μπορώ εγώ να κάνω κάτι” επιβαρύνθηκαν οι υπάλληλοι με έξτρα ώρες δουλειάς, διπλές βάρδιες (12 ως 14 ώρες) και διακοπή των repo. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η κούραση και τα νεύρα να οδηγήσουν τους υπαλλήλους να φύγουν από την επιχείρηση αμέσως μετά το τέλος αυτής της κουραστικής περιόδου.
Και έρχομαι εδώ να ρωτήσω. Αν όλο το σκηνικό διαδοθεί από στόμα σε στόμα σε πολύ κόσμο πόσοι θα προσφερθούν να δουλέψουν με τέτοιες συνθήκες? Για ποιο λόγο πληρώνονται οι υπεύθυνοι μάρκετινγκ και αξιοποίησης ανθρώπινου δυναμικού αν στο τέλος γίνεται όλο αυτό το χάος;
Θα ήθελα να κάνω μια πρόταση σε όσους οργανώνουν ή διοικούν επιχειρήσεις: Τολμήστε! Τολμήστε να κάνετε σωστό προγραμματισμό. Σκεφτείτε εκτός από τα αφεντικά σας και τους εργαζόμενους. Πάρτε πρωτοβουλίες! Μην ξεχνάτε ότι κάποτε κι εσείς από απλοί εργάτες ξεκινήσατε. Η ανθρωπιά είναι που ξεχωρίζει τους ανθρώπους από τα ζώα!
Πέμπτη, Νοεμβρίου 03, 2005
Αλλάζει όψη η Eurovision
Αποκαλυπτήρια σήμερα για την 51η Eurovision, την πρώτη που διοργανώνεται στην Ελλάδα, καθώς παρουσιάστηκε επίσημα το λογότυπο, που θα "ντύσει" το διαγωνισμό της Αθήνας. Βαθύ μπλε, από το απέραντο γαλάζιο της χώρας μας, σταγόνες νερού, από τα κύματα που βρέχουν τις ελληνικές ακρογιαλιές, και ο Δίσκος της Φαιστού, το πρώτο γραπτό μνημείο γλώσσας, που έχει βρεθεί στην Ελλάδα, αποτελούν τη σύνθεση του ελληνικού λογότυπου. Δροσερό, χαρούμενο, μοντέρνο αλλά και… μουσικό καθώς το σύνθημα, που δίνει η Ελλάδα σε όλες τις χώρες που θα συμμετάσχουν, είναι άκρως αντιπροσωπευτικό για τη Eurovision. "Feel the Rhythm", δηλαδή, "Νιώστε το Ρυθμό", μας παρακινεί το σλόγκαν, που θα γίνει σύνθημα στα χείλη όλων των συμμετεχόντων και των επισκεπτών, που θα έρθουν στην Αθήνα για να διασκεδάσουν μαζί μας, στην πιο αγαπημένη ευρωπαϊκή μουσική γιορτή.
Περισσότερες πληροφορίες στο site της ερτ
Αποκαλυπτήρια σήμερα για την 51η Eurovision, την πρώτη που διοργανώνεται στην Ελλάδα, καθώς παρουσιάστηκε επίσημα το λογότυπο, που θα "ντύσει" το διαγωνισμό της Αθήνας. Βαθύ μπλε, από το απέραντο γαλάζιο της χώρας μας, σταγόνες νερού, από τα κύματα που βρέχουν τις ελληνικές ακρογιαλιές, και ο Δίσκος της Φαιστού, το πρώτο γραπτό μνημείο γλώσσας, που έχει βρεθεί στην Ελλάδα, αποτελούν τη σύνθεση του ελληνικού λογότυπου. Δροσερό, χαρούμενο, μοντέρνο αλλά και… μουσικό καθώς το σύνθημα, που δίνει η Ελλάδα σε όλες τις χώρες που θα συμμετάσχουν, είναι άκρως αντιπροσωπευτικό για τη Eurovision. "Feel the Rhythm", δηλαδή, "Νιώστε το Ρυθμό", μας παρακινεί το σλόγκαν, που θα γίνει σύνθημα στα χείλη όλων των συμμετεχόντων και των επισκεπτών, που θα έρθουν στην Αθήνα για να διασκεδάσουν μαζί μας, στην πιο αγαπημένη ευρωπαϊκή μουσική γιορτή.
Περισσότερες πληροφορίες στο site της ερτ
Τρίτη, Νοεμβρίου 01, 2005
Boris- She Would
She never be alone
If I was there to hold her
I wouldn't make her cry
Wouldn't let her down
I know her little secrets
And solve all her problems
And take away her sorrow somehow
She never be alone with my care
She never have to cry
And I wouldn't let her down if she were mine
I treat her right
Make sure she would
Be satisfied
He doesn't botter by the times he's hurt her
He doesn't seem to be aware of her sign
And where is his love for her
Her heart is feeling homeless
I wonder why she's still his woman
Oh why
Cause she never be alone with my care
She never have to cry
And I wouldn't let her down if she were mine
I treat her right
Make sure she would
Be satisfied, I'd make sure that she would
I do her good
Make sure she would
Love every day
And love would be so fare to her
If only I was there by her side
I treat her right
Make sure she would
Be satisfied, I'd make sure that she would
I do her good
Make sure she would
Love every day
And I wouldn't let her down if she were mine
She never be alone
If I was there to hold her
I wouldn't make her cry
Wouldn't let her down
I know her little secrets
And solve all her problems
And take away her sorrow somehow
She never be alone with my care
She never have to cry
And I wouldn't let her down if she were mine
I treat her right
Make sure she would
Be satisfied
He doesn't botter by the times he's hurt her
He doesn't seem to be aware of her sign
And where is his love for her
Her heart is feeling homeless
I wonder why she's still his woman
Oh why
Cause she never be alone with my care
She never have to cry
And I wouldn't let her down if she were mine
I treat her right
Make sure she would
Be satisfied, I'd make sure that she would
I do her good
Make sure she would
Love every day
And love would be so fare to her
If only I was there by her side
I treat her right
Make sure she would
Be satisfied, I'd make sure that she would
I do her good
Make sure she would
Love every day
And I wouldn't let her down if she were mine
Και πάλι στην κορυφή η Έλενα!!
Η Έλενα Παπαριζου αν και είχε να "αναμετρηθεί" με πολύ μεγάλους ερμηνευτές και τραγούδια, που άφησαν τη δική τους σφραγίδα στην ιστορία της Eurovision και της μουσικής, κατόρθωσε να μπει στους πρώτους των πρώτων!
Η νικήτρια της 50ης Eurovision είπε ότι ένιωσε πολύ υπερήφανη, κυρίως για την Ελλάδα, όταν έμαθε ότι ένα τόσο νέο τραγούδι, όπως είναι το My Number One, πρόλαβε να αγαπηθεί τόσο γρήγορα από τον κόσμο και να θεωρείται πλέον ένα από τα all time classics αυτού του μεγάλου θεσμού, που μετρά ήδη 50 χρόνια ζωής.
Το my number one ψηφίστηκε ως το 4ο πιο αγαπημένο τραγούδι στα 50 χρόνια του διαγωνισμού της Eurovision. Η τελική κατάταξη έχει ως εξής:
1 Waterloo 329
2 Nel blu di pinto di blu 267
3 Hold me now 262
4 My Number One 245
5 Save your kisses for me 230
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας στο official site της Eurovision και της ΕΡΤ
Από ότι φαίνεται το τραγούδι της Ελλάδας ΗΡΘΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ!!
Η Έλενα Παπαριζου αν και είχε να "αναμετρηθεί" με πολύ μεγάλους ερμηνευτές και τραγούδια, που άφησαν τη δική τους σφραγίδα στην ιστορία της Eurovision και της μουσικής, κατόρθωσε να μπει στους πρώτους των πρώτων!
Η νικήτρια της 50ης Eurovision είπε ότι ένιωσε πολύ υπερήφανη, κυρίως για την Ελλάδα, όταν έμαθε ότι ένα τόσο νέο τραγούδι, όπως είναι το My Number One, πρόλαβε να αγαπηθεί τόσο γρήγορα από τον κόσμο και να θεωρείται πλέον ένα από τα all time classics αυτού του μεγάλου θεσμού, που μετρά ήδη 50 χρόνια ζωής.
Το my number one ψηφίστηκε ως το 4ο πιο αγαπημένο τραγούδι στα 50 χρόνια του διαγωνισμού της Eurovision. Η τελική κατάταξη έχει ως εξής:
1 Waterloo 329
2 Nel blu di pinto di blu 267
3 Hold me now 262
4 My Number One 245
5 Save your kisses for me 230
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας στο official site της Eurovision και της ΕΡΤ
Από ότι φαίνεται το τραγούδι της Ελλάδας ΗΡΘΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ!!
Τρίτη, Οκτωβρίου 25, 2005
Δευτέρα, Οκτωβρίου 24, 2005
Workaholic or loveaholic?
Αυτή την εβδομάδα ο γιατρός φοράει το κοστουμάκι του, το καβουράκι του στραβά και χτυπώντας τις χαντρούλες από το κομπολόι του αναρωτιέται: «Τσάμπα μάγκας ή τα σιγανά ποταμάκια να φοβάσαι;» Όλοι στη ζωή μας ψάχνουμε να βρούμε κάποιον που να μπορεί να σταθεί γερά δίπλα μας. Τι γίνεται όμως όταν κάποιος είναι στο χώρο της δουλειά μας;
Δύο επιλογές υπάρχουν. Ή κάθεσαι και το σκέφτεσαι, το σκέφτεσαι και μέχρι να πάρεις μια απόφαση ο έρωτας σε έχει προσπεράσει ή προχωράς και όπου σε βγάλει ο δρόμος… Μετά από σύσκεψη με το υπόλοιπο ιατρικό team καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι αν υπάρχει και από τους 2 ανταπόκριση τότε όλα καλά. Αν υπάρχει και σωστή χημεία τότε έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Αν δε δέσει το γλυκό τότε το μόνο που μπορείς να κάνεις φίλε μου είναι να εύχεσαι να είσαι τυχερός και να γλιτώσεις με μια πολιτισμένη απομάκρυνση του ενός από τον άλλο. Χωρίς κατινιές, φωνές, κλάματα, νεύρα και περιστατικά που μπορούν να βλάψουν την προσωπική και επαγγελματική σου ηρεμία.
Βέβαια ακόμα κι αν όλα πάνε καλά μεταξύ σας και πάλι θα πρέπει να απαντήσεις ερωτήματα του τύπου: “Πρέπει οι συνάδελφοί μας να μάθουν για μας; Πόσο θα κρυβόμαστε; Πως θα συμπεριφερόμαστε μεταξύ μας:” Και όλα αυτά για πιο λόγο? Επειδή απλά δεν ξέρουμε πόση αλήθεια μπορούν να αντέξουν οι ζηλιάρηδες συνεργάτες μας και πού μπορεί να τους οδηγήσει.
Πάντως το σημείο στο οποίο οι περισσότεροι συμφωνούμε είναι ότι αν σου τύχει ένας τέτοιος έρωτας τότε αξίζει να τον ζήσεις. Η ζωή είναι μικρή και ο έρωτας το αγαπημένο της παιχνίδι. Ειδικά εμείς τα αγοράκια που έχουμε το φλερτ στο αίμα μας δεν είναι εύκολο να μην ανταποκριθούμε στα γελάκια, τα ναζάκια, τα τσιμπήματα.... Άλλωστε αυτά τα μικρά χαριτωμένα πραγματάκια είναι που διώχνουν την κούραση τα βράδια μετά τη δουλειά.
Γι’ αυτό το λόγο αν στη δουλειά σας βρεθείτε σε κάποια τέτοια κατάσταση οπλιστείτε με θάρρος και όπως λέει και μια φίλη μου… ΒΟΥΓΚΑ!
Αφιερωμένο...
Αυτή την εβδομάδα ο γιατρός φοράει το κοστουμάκι του, το καβουράκι του στραβά και χτυπώντας τις χαντρούλες από το κομπολόι του αναρωτιέται: «Τσάμπα μάγκας ή τα σιγανά ποταμάκια να φοβάσαι;» Όλοι στη ζωή μας ψάχνουμε να βρούμε κάποιον που να μπορεί να σταθεί γερά δίπλα μας. Τι γίνεται όμως όταν κάποιος είναι στο χώρο της δουλειά μας;
Δύο επιλογές υπάρχουν. Ή κάθεσαι και το σκέφτεσαι, το σκέφτεσαι και μέχρι να πάρεις μια απόφαση ο έρωτας σε έχει προσπεράσει ή προχωράς και όπου σε βγάλει ο δρόμος… Μετά από σύσκεψη με το υπόλοιπο ιατρικό team καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι αν υπάρχει και από τους 2 ανταπόκριση τότε όλα καλά. Αν υπάρχει και σωστή χημεία τότε έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Αν δε δέσει το γλυκό τότε το μόνο που μπορείς να κάνεις φίλε μου είναι να εύχεσαι να είσαι τυχερός και να γλιτώσεις με μια πολιτισμένη απομάκρυνση του ενός από τον άλλο. Χωρίς κατινιές, φωνές, κλάματα, νεύρα και περιστατικά που μπορούν να βλάψουν την προσωπική και επαγγελματική σου ηρεμία.
Βέβαια ακόμα κι αν όλα πάνε καλά μεταξύ σας και πάλι θα πρέπει να απαντήσεις ερωτήματα του τύπου: “Πρέπει οι συνάδελφοί μας να μάθουν για μας; Πόσο θα κρυβόμαστε; Πως θα συμπεριφερόμαστε μεταξύ μας:” Και όλα αυτά για πιο λόγο? Επειδή απλά δεν ξέρουμε πόση αλήθεια μπορούν να αντέξουν οι ζηλιάρηδες συνεργάτες μας και πού μπορεί να τους οδηγήσει.
Πάντως το σημείο στο οποίο οι περισσότεροι συμφωνούμε είναι ότι αν σου τύχει ένας τέτοιος έρωτας τότε αξίζει να τον ζήσεις. Η ζωή είναι μικρή και ο έρωτας το αγαπημένο της παιχνίδι. Ειδικά εμείς τα αγοράκια που έχουμε το φλερτ στο αίμα μας δεν είναι εύκολο να μην ανταποκριθούμε στα γελάκια, τα ναζάκια, τα τσιμπήματα.... Άλλωστε αυτά τα μικρά χαριτωμένα πραγματάκια είναι που διώχνουν την κούραση τα βράδια μετά τη δουλειά.
Γι’ αυτό το λόγο αν στη δουλειά σας βρεθείτε σε κάποια τέτοια κατάσταση οπλιστείτε με θάρρος και όπως λέει και μια φίλη μου… ΒΟΥΓΚΑ!
Αφιερωμένο...
Πέμπτη, Οκτωβρίου 20, 2005
Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς
Όσο κι αν προσπαθώ να ακούσω τη συμβουλή των γύρω μου και να μην γκρινιάζω δεν τα καταφέρνω. Είμαι κατά της λογοκρισίας και θερμός υποστηρικτής της ελευθερίας του λόγου αλλά πιστεύω ότι για να πει κάποιος τη γνώμη του πρέπει να σκεφτεί πρώτα. Στην Ελλάδα λοιπόν που ό, τι δηλώσεις είσαι βρέθηκε κάποιος κύριος ο οποίος σε φιλική συζήτηση απαξίωσε τις νίκες των εθνικών μας ομάδων στην Ευρώπη λέγοντας “Σιγά και τι έγινε που κερδίσαμε;”.
Σε αυτή τη στενόμυαλη και προσβλητική για όσους αγωνίστηκαν δήλωση έρχομαι να απαντήσω. Έστω ότι με καμία από τις νίκες της Ελλάδας στο εξωτερικό δεν κέρδισε ο απλός πολίτης (άμεσα) τίποτα άλλο εκτός από περηφάνια. Έστω ότι δεν άλλαξε τίποτα στη ζωή του από την επόμενη μέρα. Μήπως πρέπει όμως να σκεφτούμε λίγο πιο μακροπρόθεσμα;
Από την πρώτη μέρα που ανέλαβε η καινούρια κυβέρνηση τα καθήκοντα της φάνηκε ότι τουλάχιστον ο τουρισμός της Ελλάδας θα έχει μια βοήθεια. Ο κύριος Αβραμόπουλος και το υπουργείο του κάνουν μια αξιόλογη προσπάθεια να δείξουν την Ελλάδα σε όλο τον κόσμο. Με αφίσες, περιοδικά, εκθέσεις, τηλεοπτικά σποτάκια και χορηγίες σε τηλεόραση, ραδιόφωνο και ΜΜΕ είναι το πιο φιλόδοξο μέχρι σήμερα σχέδιο προβολής του ελληνικού τουρισμού.
Αν τώρα προσθέσουμε σε όλα αυτά τις 3 ευρωπαϊκές πρωτιές της χώρας, πράγμα που δεν έχει πετύχει καμία άλλη χώρα στο παρελθόν, τότε βλέπουμε ότι έχουμε την μεγαλύτερη ευκαιρία για βελτίωση του τουρισμού μας. Γι’ αυτό το λόγο εγώ θα συμβούλευα να παραταχτούμε κι εδώ όλοι μαζί, ενωμένοι όπως και σε όλες τις αναμετρήσεις της Ελλάδας. Μια νίκη στον τομέα του τουρισμού θα βοηθήσει για πολλά χρόνια όλους τους Έλληνες.
Όσο κι αν προσπαθώ να ακούσω τη συμβουλή των γύρω μου και να μην γκρινιάζω δεν τα καταφέρνω. Είμαι κατά της λογοκρισίας και θερμός υποστηρικτής της ελευθερίας του λόγου αλλά πιστεύω ότι για να πει κάποιος τη γνώμη του πρέπει να σκεφτεί πρώτα. Στην Ελλάδα λοιπόν που ό, τι δηλώσεις είσαι βρέθηκε κάποιος κύριος ο οποίος σε φιλική συζήτηση απαξίωσε τις νίκες των εθνικών μας ομάδων στην Ευρώπη λέγοντας “Σιγά και τι έγινε που κερδίσαμε;”.
Σε αυτή τη στενόμυαλη και προσβλητική για όσους αγωνίστηκαν δήλωση έρχομαι να απαντήσω. Έστω ότι με καμία από τις νίκες της Ελλάδας στο εξωτερικό δεν κέρδισε ο απλός πολίτης (άμεσα) τίποτα άλλο εκτός από περηφάνια. Έστω ότι δεν άλλαξε τίποτα στη ζωή του από την επόμενη μέρα. Μήπως πρέπει όμως να σκεφτούμε λίγο πιο μακροπρόθεσμα;
Από την πρώτη μέρα που ανέλαβε η καινούρια κυβέρνηση τα καθήκοντα της φάνηκε ότι τουλάχιστον ο τουρισμός της Ελλάδας θα έχει μια βοήθεια. Ο κύριος Αβραμόπουλος και το υπουργείο του κάνουν μια αξιόλογη προσπάθεια να δείξουν την Ελλάδα σε όλο τον κόσμο. Με αφίσες, περιοδικά, εκθέσεις, τηλεοπτικά σποτάκια και χορηγίες σε τηλεόραση, ραδιόφωνο και ΜΜΕ είναι το πιο φιλόδοξο μέχρι σήμερα σχέδιο προβολής του ελληνικού τουρισμού.
Αν τώρα προσθέσουμε σε όλα αυτά τις 3 ευρωπαϊκές πρωτιές της χώρας, πράγμα που δεν έχει πετύχει καμία άλλη χώρα στο παρελθόν, τότε βλέπουμε ότι έχουμε την μεγαλύτερη ευκαιρία για βελτίωση του τουρισμού μας. Γι’ αυτό το λόγο εγώ θα συμβούλευα να παραταχτούμε κι εδώ όλοι μαζί, ενωμένοι όπως και σε όλες τις αναμετρήσεις της Ελλάδας. Μια νίκη στον τομέα του τουρισμού θα βοηθήσει για πολλά χρόνια όλους τους Έλληνες.
Κυριακή, Οκτωβρίου 16, 2005
Τhis week… the love doctor!
Χαμηλώστε τα φώτα, βάλτε απαλή μουσική, λίγο μπάσο στη φωνή και φύγαμε… Το θέμα που συζητάμε αυτή τη βδομάδα είναι: To be or not to be romantic? Υπάρχει ή δεν υπάρχει ρομαντισμός στις μέρες μας; Το μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχουν πολλές κατηγορίες ανθρώπων που βλέπουν με διαφορετικό μάτι το θέμα. Ενδεικτικά κάποιες κατηγορίες…
Κατηγορία 1η (αντρική – αντιδραστική – κουλτουριάρικη κατηγορία)Σε αυτή ανήκουν όσοι νομίζουν ότι όλα αυτά είναι σαχλαμάρες. Δημιουργήματα του σύγχρονου εμπορευματοποιημένου τρόπου ζωής, μέσα στον οποίο ο άνθρωπος ψάχνει διακαώς «μια χείρα βοηθείας για να βγει από την συναισθηματική απομόνωση στην οποία τον πέταξε το κατεστημένο».
Ρομαντικές στιγμές: Δείπνο στη σέντρα του Καραϊσκάκη, βόλτα με 2θέσιο αμάξι formula 1 στην πίστα του Μπαχρέιν.
Κατηγορία 2η (γυναικεία – ονειροπαρμένη κατηγορία)Αποτελείται από όσους ζουν σε ένα κόσμο που καθημερινά τα πουλάκια κελαηδούν, ο ήλιος λάμπει , οι μελισσούλες πετούν από λουλούδι σε λουλούδι και στο σπίτι τους περιμένει ο πρίγκιπας με τα 400 άλογα σε μορφή ferrari αραγμένα έξω από το παράθυρο.
Αγαπημένη περίοδος του χρόνου: Απόκριες, γιατί μπορούν να φοράνε φουστάνι με φουρό, τιάρα και πανάκριβα κοσμήματα και να κυκλοφορούν σαν άνθρωποι επιτέλους!
Κατηγορία 3η Περιλαμβάνει όσους υπήρξαν ρομαντικοί και από κάποιο γεγονός έπαψαν να είναι.
Παράδειγμα: Φεύγεις από τη δουλειά λίγο νωρίτερα, πας στο κοντινότερο ανθοπωλείο, χαλάς 2-3 μισθούς σε τριαντάφυλλα, γυρνάς στο σπίτι και γεμίζεις όλα τα δωμάτια με ροδοπέταλα, δημιουργείς ατμόσφαιρα και μόλις μπει το έτερον ήμισυ μέσα λέει: “ Πω πω! Πως θα τα μαζέψω όλα αυτά; Μα καλά, έδωσες τόόόόσα λεφτά γι’ αυτό;…Και σβήσε επιτέλους αυτά τα κεριά μην αρπάξουμε καμιά φωτιά!!”
Κατηγορία 4η Εδώ ανήκουν όσοι δεν έχουν ζήσει ποτέ ρομαντικές στιγμές πέρα από όσα έχουν δει στο σινεμά και στο dvd τους.
Αγαπημένες ταινίες: Μια βραδιά στο Noting Hill, ο Γάμος του καλύτερού μου φίλου.
Κατηγορία 5η Αποτελείται από όσους προσπαθούν κάθε μέρα να εκπλήσσουν τον άνθρωπο που αγαπούν προσπαθώντας να του χαρίζουν στιγμές που θα κρατήσουν τη φλόγα του έρωτα αναμμένη.
Παράδειγμα: Λες σε όλους ότι θα είσαι στη δουλειά, ενώ εσύ ξεκινάς για ένα ταξίδι στην πόλη που μένει η αγαπημένη σου. Μετά από 4 ώρες ταξίδι και 3 ώρες αναμονής συναντιέστε κρυφά (μη σας δει κανένα μάτι…) και αντί για το φιλί της Πηνελόπης στον Οδυσσέα για την επιστροφή στην πατρίδα παίρνεις αραιότατα μούτρα μέχρι το πάτωμα και δικαιολογία του τύπου “ Δεν φταις αλλά αυτή τη στιγμή δεν μπορείς να με βοηθήσεις. Θέλω να μείνω μόνη μου…”
Τα συμπεράσματα δικά σας...
Χαμηλώστε τα φώτα, βάλτε απαλή μουσική, λίγο μπάσο στη φωνή και φύγαμε… Το θέμα που συζητάμε αυτή τη βδομάδα είναι: To be or not to be romantic? Υπάρχει ή δεν υπάρχει ρομαντισμός στις μέρες μας; Το μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχουν πολλές κατηγορίες ανθρώπων που βλέπουν με διαφορετικό μάτι το θέμα. Ενδεικτικά κάποιες κατηγορίες…
Κατηγορία 1η (αντρική – αντιδραστική – κουλτουριάρικη κατηγορία)Σε αυτή ανήκουν όσοι νομίζουν ότι όλα αυτά είναι σαχλαμάρες. Δημιουργήματα του σύγχρονου εμπορευματοποιημένου τρόπου ζωής, μέσα στον οποίο ο άνθρωπος ψάχνει διακαώς «μια χείρα βοηθείας για να βγει από την συναισθηματική απομόνωση στην οποία τον πέταξε το κατεστημένο».
Ρομαντικές στιγμές: Δείπνο στη σέντρα του Καραϊσκάκη, βόλτα με 2θέσιο αμάξι formula 1 στην πίστα του Μπαχρέιν.
Κατηγορία 2η (γυναικεία – ονειροπαρμένη κατηγορία)Αποτελείται από όσους ζουν σε ένα κόσμο που καθημερινά τα πουλάκια κελαηδούν, ο ήλιος λάμπει , οι μελισσούλες πετούν από λουλούδι σε λουλούδι και στο σπίτι τους περιμένει ο πρίγκιπας με τα 400 άλογα σε μορφή ferrari αραγμένα έξω από το παράθυρο.
Αγαπημένη περίοδος του χρόνου: Απόκριες, γιατί μπορούν να φοράνε φουστάνι με φουρό, τιάρα και πανάκριβα κοσμήματα και να κυκλοφορούν σαν άνθρωποι επιτέλους!
Κατηγορία 3η Περιλαμβάνει όσους υπήρξαν ρομαντικοί και από κάποιο γεγονός έπαψαν να είναι.
Παράδειγμα: Φεύγεις από τη δουλειά λίγο νωρίτερα, πας στο κοντινότερο ανθοπωλείο, χαλάς 2-3 μισθούς σε τριαντάφυλλα, γυρνάς στο σπίτι και γεμίζεις όλα τα δωμάτια με ροδοπέταλα, δημιουργείς ατμόσφαιρα και μόλις μπει το έτερον ήμισυ μέσα λέει: “ Πω πω! Πως θα τα μαζέψω όλα αυτά; Μα καλά, έδωσες τόόόόσα λεφτά γι’ αυτό;…Και σβήσε επιτέλους αυτά τα κεριά μην αρπάξουμε καμιά φωτιά!!”
Κατηγορία 4η Εδώ ανήκουν όσοι δεν έχουν ζήσει ποτέ ρομαντικές στιγμές πέρα από όσα έχουν δει στο σινεμά και στο dvd τους.
Αγαπημένες ταινίες: Μια βραδιά στο Noting Hill, ο Γάμος του καλύτερού μου φίλου.
Κατηγορία 5η Αποτελείται από όσους προσπαθούν κάθε μέρα να εκπλήσσουν τον άνθρωπο που αγαπούν προσπαθώντας να του χαρίζουν στιγμές που θα κρατήσουν τη φλόγα του έρωτα αναμμένη.
Παράδειγμα: Λες σε όλους ότι θα είσαι στη δουλειά, ενώ εσύ ξεκινάς για ένα ταξίδι στην πόλη που μένει η αγαπημένη σου. Μετά από 4 ώρες ταξίδι και 3 ώρες αναμονής συναντιέστε κρυφά (μη σας δει κανένα μάτι…) και αντί για το φιλί της Πηνελόπης στον Οδυσσέα για την επιστροφή στην πατρίδα παίρνεις αραιότατα μούτρα μέχρι το πάτωμα και δικαιολογία του τύπου “ Δεν φταις αλλά αυτή τη στιγμή δεν μπορείς να με βοηθήσεις. Θέλω να μείνω μόνη μου…”
Τα συμπεράσματα δικά σας...
Όπως λέει κι ο λαός…
Βρήκαμε παπά, να θάψουμε 5-6! Τώρα θα μου πείτε που κολλάει αυτό το μακάβριο σχόλιο? Το άκουσα πριν απο μερικές μέρες σε μια συζήτηση. Πριν από ένα χρόνο και μετά το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων οι περισσότεροι είπαμε «ΟΚ! Και τώρα τι θα γίνουν όλες αυτές οι αθλητικές εγκαταστάσεις που φτιάξαμε?» Η πρώτη απάντηση ήρθε λίγους μήνες αργότερα…
Ανοιχτά Στάδια. Τόπος γιορτής, τρόπος ζωής. Ένα πρόγραμμα του υπουργείου πολιτισμού που σκοπό έχει κάθε μήνα να γίνονται εκδηλώσεις σε όλα τα στάδια της Αθήνας (προς το παρόν) έτσι ώστε ο κόσμος να μπορεί να γνωρίσει από κοντά τα ολυμπιακά και παραολυμπιακά αθλήματα καθώς και πολλούς από τους ολυμπιονίκες μας.
Να μην ξεχάσουμε το 12ο τουρνουά του Παγκοσμίου πρωταθλήματος μπιτς βόλεϊ (Swatch World Tour 2005) που θα διεξαχθεί στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Φαλήρου 30 Αυγούστου με 4 Σεπτεμβρίου.
Το πήραμε! Το πήραμε (κι αυτό) το Ευρωπαϊκό!
Το Μάιο του 2006 θα διοργανώσουμε το διαγωνισμό της Eurovision! Μέχρι αυτή τη στιγμή οι πληροφορίες λένε ότι θα γίνει στο κλειστό γυμναστήριο μπάσκετ των ολυμπιακών εγκαταστάσεων στο Μαρούσι. Επίσης το πιο πιθανό είναι ότι το “χωριό” της Eurovision, που δημιουργούν τα fan-club της κάθε χώρας που συμμετέχει στο διαγωνισμό, θα στηθεί μπροστά από την Αγορά.
Περίπου 4 μήνες αργότερα στο ανοιχτό στάδιο Σπύρος Λούης θα διοργανώσουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο στίβου του 2006 της IAAF στο οποίο θα συμμετέχει και η Ελλάδα σαν διοργανώτρια χώρα.
Τους επόμενους μήνες θα αρχίσει η κατασκευή του Μουσείου των Ολυμπιακών Αγώνων και το μοναδικό Μουσείο Κλασσικού Αθλητισμού με τη βοήθεια της IAAF στο κτίριο του ραδιοτηλεοπτικού κέντρου στο Μαρούσι (IBC)
Τέλος, να αναφέρουμε ότι η Ελλάδα διεκδικεί το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου EURO 2012. Είμαι υπέρ όλων αυτών των εκδηλώσεων αλλά δεν μπορώ να ακούω τον ένα και τον άλλο να λέει ότι τα λεφτά του κοσμάκη για τα στάδια πήγαν χαμένα όταν οι εγκαταστάσεις είναι κλειστές και όταν κάνουμε όλες τις παραπάνω εκδηλώσεις, να λέει "Αμάν πια όχι άλλα πρωταθλήματα!"
Α ρε αθάνατε Έλληνα! Πουθενά δεν μπορώ να σε πιάσω...
Βρήκαμε παπά, να θάψουμε 5-6! Τώρα θα μου πείτε που κολλάει αυτό το μακάβριο σχόλιο? Το άκουσα πριν απο μερικές μέρες σε μια συζήτηση. Πριν από ένα χρόνο και μετά το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων οι περισσότεροι είπαμε «ΟΚ! Και τώρα τι θα γίνουν όλες αυτές οι αθλητικές εγκαταστάσεις που φτιάξαμε?» Η πρώτη απάντηση ήρθε λίγους μήνες αργότερα…
Ανοιχτά Στάδια. Τόπος γιορτής, τρόπος ζωής. Ένα πρόγραμμα του υπουργείου πολιτισμού που σκοπό έχει κάθε μήνα να γίνονται εκδηλώσεις σε όλα τα στάδια της Αθήνας (προς το παρόν) έτσι ώστε ο κόσμος να μπορεί να γνωρίσει από κοντά τα ολυμπιακά και παραολυμπιακά αθλήματα καθώς και πολλούς από τους ολυμπιονίκες μας.
Να μην ξεχάσουμε το 12ο τουρνουά του Παγκοσμίου πρωταθλήματος μπιτς βόλεϊ (Swatch World Tour 2005) που θα διεξαχθεί στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Φαλήρου 30 Αυγούστου με 4 Σεπτεμβρίου.
Το πήραμε! Το πήραμε (κι αυτό) το Ευρωπαϊκό!
Το Μάιο του 2006 θα διοργανώσουμε το διαγωνισμό της Eurovision! Μέχρι αυτή τη στιγμή οι πληροφορίες λένε ότι θα γίνει στο κλειστό γυμναστήριο μπάσκετ των ολυμπιακών εγκαταστάσεων στο Μαρούσι. Επίσης το πιο πιθανό είναι ότι το “χωριό” της Eurovision, που δημιουργούν τα fan-club της κάθε χώρας που συμμετέχει στο διαγωνισμό, θα στηθεί μπροστά από την Αγορά.
Περίπου 4 μήνες αργότερα στο ανοιχτό στάδιο Σπύρος Λούης θα διοργανώσουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο στίβου του 2006 της IAAF στο οποίο θα συμμετέχει και η Ελλάδα σαν διοργανώτρια χώρα.
Τους επόμενους μήνες θα αρχίσει η κατασκευή του Μουσείου των Ολυμπιακών Αγώνων και το μοναδικό Μουσείο Κλασσικού Αθλητισμού με τη βοήθεια της IAAF στο κτίριο του ραδιοτηλεοπτικού κέντρου στο Μαρούσι (IBC)
Τέλος, να αναφέρουμε ότι η Ελλάδα διεκδικεί το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου EURO 2012. Είμαι υπέρ όλων αυτών των εκδηλώσεων αλλά δεν μπορώ να ακούω τον ένα και τον άλλο να λέει ότι τα λεφτά του κοσμάκη για τα στάδια πήγαν χαμένα όταν οι εγκαταστάσεις είναι κλειστές και όταν κάνουμε όλες τις παραπάνω εκδηλώσεις, να λέει "Αμάν πια όχι άλλα πρωταθλήματα!"
Α ρε αθάνατε Έλληνα! Πουθενά δεν μπορώ να σε πιάσω...
Τετάρτη, Μαρτίου 23, 2005
love is in the air...
Δεν ξέρω τι να πω...
Μάλλον θα φταίει η άνοιξη!
Όλοι γύρω μου είναι ψιλοσαλταρισμένοι :-Ρ
Δεν λέω πως εγώ πάω πίσω αλλά εγώ είμαι φευγάτος όλο το χρονο. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι δεν υπάρχει Ο Μεγάάάάλος έρωτας στη ζώη μου.
Το μόνο που ξέρω και θέλω να μοιραστώ με τους full ερωτευμένους είναι δεν μπορείτε να κρυφτείτε πουθενά!! Αυτό το χαρούμενο και χαμογελαστό ηλίθιο (με την καλή έννοια) ύφος που έχετε σας προδίδει!!
Μάλλον θα φταίει η άνοιξη!
Όλοι γύρω μου είναι ψιλοσαλταρισμένοι :-Ρ
Δεν λέω πως εγώ πάω πίσω αλλά εγώ είμαι φευγάτος όλο το χρονο. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι δεν υπάρχει Ο Μεγάάάάλος έρωτας στη ζώη μου.
Το μόνο που ξέρω και θέλω να μοιραστώ με τους full ερωτευμένους είναι δεν μπορείτε να κρυφτείτε πουθενά!! Αυτό το χαρούμενο και χαμογελαστό ηλίθιο (με την καλή έννοια) ύφος που έχετε σας προδίδει!!
Κυριακή, Μαρτίου 20, 2005
Ας κάνουμε απόψε μια αρχή
Παίρνοντας τον τίτλο απο το τραγούδι της Άννας Βίσση λέω να αρχίσω κι έγω την περιπέτειά μου μέσα στο διαδύκτιο και την όμορφη σύντροφιά σας που τις τελευταίες μέρες μου κράταει παρέα μεσα στην καθημερινότητά μου!
(ουφ! ανάσα...)
Όπως είδα απο μια βόλτα που έκανα μέσα στο blogspot οι περισσότεροι έχουν κάποιο συγκεκτρίμένο θέμα πάνω στο οποίο αναπτύσουν τις ιδέες τους.Για 'μένα αυτός ο τρόπος δεν θα δουλέψει. Προτιμώ τα θέματα "παντώς καιρού" και "ό,τι κάτσει" γιατί δεν μ'αρέσει και τόσο να περιορίζομαι. (όπως συμβαίνει και με τους περισσότερους ανθρώπους...). Τί να πώ; Μπορεί να μην βρέθηκε ακόμα ο κατάλληλος άνθρωπος, ο οποίος θα έχει τα αποθέματα υπομονής και κουράγιου που χρειάζονται για να "με βάλει σε μια σειρά".
Μη με κρίνετε αυστηρά απο το πρώτο μου post. Μικρός είμαι ακόμα... θα μάθω!
Όλες οι παρατηρήσεις και τα σχόλιά σας δεκτά! Με την κριτική γινόμαστε καλύτεροι!
Αυτά λοιπόν για αρχή! Θα τα πούμε σύντομα...
(ουφ! ανάσα...)
Όπως είδα απο μια βόλτα που έκανα μέσα στο blogspot οι περισσότεροι έχουν κάποιο συγκεκτρίμένο θέμα πάνω στο οποίο αναπτύσουν τις ιδέες τους.Για 'μένα αυτός ο τρόπος δεν θα δουλέψει. Προτιμώ τα θέματα "παντώς καιρού" και "ό,τι κάτσει" γιατί δεν μ'αρέσει και τόσο να περιορίζομαι. (όπως συμβαίνει και με τους περισσότερους ανθρώπους...). Τί να πώ; Μπορεί να μην βρέθηκε ακόμα ο κατάλληλος άνθρωπος, ο οποίος θα έχει τα αποθέματα υπομονής και κουράγιου που χρειάζονται για να "με βάλει σε μια σειρά".
Μη με κρίνετε αυστηρά απο το πρώτο μου post. Μικρός είμαι ακόμα... θα μάθω!
Όλες οι παρατηρήσεις και τα σχόλιά σας δεκτά! Με την κριτική γινόμαστε καλύτεροι!
Αυτά λοιπόν για αρχή! Θα τα πούμε σύντομα...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)