Εδώ και πολλές μέρες γίνεται τόόόόόση φασαρία στην Ελλάδα για τους τυφώνες που χτυπούν και επειδή είμαι fan της άποψης ότι οι δύσκολες στιγμές πρέπει να αντιμετωπίζονται με humor παραδέχτηκα πολύ τον τύπο που δημοσίευσε την παρακάτω εικόνα στο blog του…

Βίλμα πάρε το φρέντ φύγε μακριά!!

(Φυσικά ο άνθρωπος με το απίστευτο humor δεν ήταν Έλληνας!)

Workaholic or loveaholic?



Αυτή την εβδομάδα ο γιατρός φοράει το κοστουμάκι του, το καβουράκι του στραβά και χτυπώντας τις χαντρούλες από το κομπολόι του αναρωτιέται: «Τσάμπα μάγκας ή τα σιγανά ποταμάκια να φοβάσαι;» Όλοι στη ζωή μας ψάχνουμε να βρούμε κάποιον που να μπορεί να σταθεί γερά δίπλα μας. Τι γίνεται όμως όταν κάποιος είναι στο χώρο της δουλειά μας;

Δύο επιλογές υπάρχουν. Ή κάθεσαι και το σκέφτεσαι, το σκέφτεσαι και μέχρι να πάρεις μια απόφαση ο έρωτας σε έχει προσπεράσει ή προχωράς και όπου σε βγάλει ο δρόμος… Μετά από σύσκεψη με το υπόλοιπο ιατρικό team καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι αν υπάρχει και από τους 2 ανταπόκριση τότε όλα καλά. Αν υπάρχει και σωστή χημεία τότε έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Αν δε δέσει το γλυκό τότε το μόνο που μπορείς να κάνεις φίλε μου είναι να εύχεσαι να είσαι τυχερός και να γλιτώσεις με μια πολιτισμένη απομάκρυνση του ενός από τον άλλο. Χωρίς κατινιές, φωνές, κλάματα, νεύρα και περιστατικά που μπορούν να βλάψουν την προσωπική και επαγγελματική σου ηρεμία.

Βέβαια ακόμα κι αν όλα πάνε καλά μεταξύ σας και πάλι θα πρέπει να απαντήσεις ερωτήματα του τύπου: “Πρέπει οι συνάδελφοί μας να μάθουν για μας; Πόσο θα κρυβόμαστε; Πως θα συμπεριφερόμαστε μεταξύ μας:” Και όλα αυτά για πιο λόγο? Επειδή απλά δεν ξέρουμε πόση αλήθεια μπορούν να αντέξουν οι ζηλιάρηδες συνεργάτες μας και πού μπορεί να τους οδηγήσει.

Πάντως το σημείο στο οποίο οι περισσότεροι συμφωνούμε είναι ότι αν σου τύχει ένας τέτοιος έρωτας τότε αξίζει να τον ζήσεις. Η ζωή είναι μικρή και ο έρωτας το αγαπημένο της παιχνίδι. Ειδικά εμείς τα αγοράκια που έχουμε το φλερτ στο αίμα μας δεν είναι εύκολο να μην ανταποκριθούμε στα γελάκια, τα ναζάκια, τα τσιμπήματα.... Άλλωστε αυτά τα μικρά χαριτωμένα πραγματάκια είναι που διώχνουν την κούραση τα βράδια μετά τη δουλειά.

Γι’ αυτό το λόγο αν στη δουλειά σας βρεθείτε σε κάποια τέτοια κατάσταση οπλιστείτε με θάρρος και όπως λέει και μια φίλη μου… ΒΟΥΓΚΑ!

Αφιερωμένο...

Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς

Όσο κι αν προσπαθώ να ακούσω τη συμβουλή των γύρω μου και να μην γκρινιάζω δεν τα καταφέρνω. Είμαι κατά της λογοκρισίας και θερμός υποστηρικτής της ελευθερίας του λόγου αλλά πιστεύω ότι για να πει κάποιος τη γνώμη του πρέπει να σκεφτεί πρώτα. Στην Ελλάδα λοιπόν που ό, τι δηλώσεις είσαι βρέθηκε κάποιος κύριος ο οποίος σε φιλική συζήτηση απαξίωσε τις νίκες των εθνικών μας ομάδων στην Ευρώπη λέγοντας “Σιγά και τι έγινε που κερδίσαμε;”.

Σε αυτή τη στενόμυαλη και προσβλητική για όσους αγωνίστηκαν δήλωση έρχομαι να απαντήσω. Έστω ότι με καμία από τις νίκες της Ελλάδας στο εξωτερικό δεν κέρδισε ο απλός πολίτης (άμεσα) τίποτα άλλο εκτός από περηφάνια. Έστω ότι δεν άλλαξε τίποτα στη ζωή του από την επόμενη μέρα. Μήπως πρέπει όμως να σκεφτούμε λίγο πιο μακροπρόθεσμα;

Από την πρώτη μέρα που ανέλαβε η καινούρια κυβέρνηση τα καθήκοντα της φάνηκε ότι τουλάχιστον ο τουρισμός της Ελλάδας θα έχει μια βοήθεια. Ο κύριος Αβραμόπουλος και το υπουργείο του κάνουν μια αξιόλογη προσπάθεια να δείξουν την Ελλάδα σε όλο τον κόσμο. Με αφίσες, περιοδικά, εκθέσεις, τηλεοπτικά σποτάκια και χορηγίες σε τηλεόραση, ραδιόφωνο και ΜΜΕ είναι το πιο φιλόδοξο μέχρι σήμερα σχέδιο προβολής του ελληνικού τουρισμού.

Αν τώρα προσθέσουμε σε όλα αυτά τις 3 ευρωπαϊκές πρωτιές της χώρας, πράγμα που δεν έχει πετύχει καμία άλλη χώρα στο παρελθόν, τότε βλέπουμε ότι έχουμε την μεγαλύτερη ευκαιρία για βελτίωση του τουρισμού μας. Γι’ αυτό το λόγο εγώ θα συμβούλευα να παραταχτούμε κι εδώ όλοι μαζί, ενωμένοι όπως και σε όλες τις αναμετρήσεις της Ελλάδας. Μια νίκη στον τομέα του τουρισμού θα βοηθήσει για πολλά χρόνια όλους τους Έλληνες.

http://www.gatadotis.gr/?c=175&a=1518

Τhis week… the love doctor!


Χαμηλώστε τα φώτα, βάλτε απαλή μουσική, λίγο μπάσο στη φωνή και φύγαμε… Το θέμα που συζητάμε αυτή τη βδομάδα είναι: To be or not to be romantic? Υπάρχει ή δεν υπάρχει ρομαντισμός στις μέρες μας; Το μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχουν πολλές κατηγορίες ανθρώπων που βλέπουν με διαφορετικό μάτι το θέμα. Ενδεικτικά κάποιες κατηγορίες…

Κατηγορία 1η (αντρική – αντιδραστική – κουλτουριάρικη κατηγορία)Σε αυτή ανήκουν όσοι νομίζουν ότι όλα αυτά είναι σαχλαμάρες. Δημιουργήματα του σύγχρονου εμπορευματοποιημένου τρόπου ζωής, μέσα στον οποίο ο άνθρωπος ψάχνει διακαώς «μια χείρα βοηθείας για να βγει από την συναισθηματική απομόνωση στην οποία τον πέταξε το κατεστημένο».
Ρομαντικές στιγμές: Δείπνο στη σέντρα του Καραϊσκάκη, βόλτα με 2θέσιο αμάξι formula 1 στην πίστα του Μπαχρέιν.

Κατηγορία 2η (γυναικεία – ονειροπαρμένη κατηγορία)Αποτελείται από όσους ζουν σε ένα κόσμο που καθημερινά τα πουλάκια κελαηδούν, ο ήλιος λάμπει , οι μελισσούλες πετούν από λουλούδι σε λουλούδι και στο σπίτι τους περιμένει ο πρίγκιπας με τα 400 άλογα σε μορφή ferrari αραγμένα έξω από το παράθυρο.
Αγαπημένη περίοδος του χρόνου: Απόκριες, γιατί μπορούν να φοράνε φουστάνι με φουρό, τιάρα και πανάκριβα κοσμήματα και να κυκλοφορούν σαν άνθρωποι επιτέλους!

Κατηγορία 3η Περιλαμβάνει όσους υπήρξαν ρομαντικοί και από κάποιο γεγονός έπαψαν να είναι.
Παράδειγμα: Φεύγεις από τη δουλειά λίγο νωρίτερα, πας στο κοντινότερο ανθοπωλείο, χαλάς 2-3 μισθούς σε τριαντάφυλλα, γυρνάς στο σπίτι και γεμίζεις όλα τα δωμάτια με ροδοπέταλα, δημιουργείς ατμόσφαιρα και μόλις μπει το έτερον ήμισυ μέσα λέει: “ Πω πω! Πως θα τα μαζέψω όλα αυτά; Μα καλά, έδωσες τόόόόσα λεφτά γι’ αυτό;…Και σβήσε επιτέλους αυτά τα κεριά μην αρπάξουμε καμιά φωτιά!!”

Κατηγορία 4η Εδώ ανήκουν όσοι δεν έχουν ζήσει ποτέ ρομαντικές στιγμές πέρα από όσα έχουν δει στο σινεμά και στο dvd τους.
Αγαπημένες ταινίες: Μια βραδιά στο Noting Hill, ο Γάμος του καλύτερού μου φίλου.

Κατηγορία 5η Αποτελείται από όσους προσπαθούν κάθε μέρα να εκπλήσσουν τον άνθρωπο που αγαπούν προσπαθώντας να του χαρίζουν στιγμές που θα κρατήσουν τη φλόγα του έρωτα αναμμένη.
Παράδειγμα: Λες σε όλους ότι θα είσαι στη δουλειά, ενώ εσύ ξεκινάς για ένα ταξίδι στην πόλη που μένει η αγαπημένη σου. Μετά από 4 ώρες ταξίδι και 3 ώρες αναμονής συναντιέστε κρυφά (μη σας δει κανένα μάτι…) και αντί για το φιλί της Πηνελόπης στον Οδυσσέα για την επιστροφή στην πατρίδα παίρνεις αραιότατα μούτρα μέχρι το πάτωμα και δικαιολογία του τύπου “ Δεν φταις αλλά αυτή τη στιγμή δεν μπορείς να με βοηθήσεις. Θέλω να μείνω μόνη μου…”

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Όπως λέει κι ο λαός…

Βρήκαμε παπά, να θάψουμε 5-6! Τώρα θα μου πείτε που κολλάει αυτό το μακάβριο σχόλιο? Το άκουσα πριν απο μερικές μέρες σε μια συζήτηση. Πριν από ένα χρόνο και μετά το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων οι περισσότεροι είπαμε «ΟΚ! Και τώρα τι θα γίνουν όλες αυτές οι αθλητικές εγκαταστάσεις που φτιάξαμε?» Η πρώτη απάντηση ήρθε λίγους μήνες αργότερα…

Ανοιχτά Στάδια. Τόπος γιορτής, τρόπος ζωής. Ένα πρόγραμμα του υπουργείου πολιτισμού που σκοπό έχει κάθε μήνα να γίνονται εκδηλώσεις σε όλα τα στάδια της Αθήνας (προς το παρόν) έτσι ώστε ο κόσμος να μπορεί να γνωρίσει από κοντά τα ολυμπιακά και παραολυμπιακά αθλήματα καθώς και πολλούς από τους ολυμπιονίκες μας.

Να μην ξεχάσουμε το 12ο τουρνουά του Παγκοσμίου πρωταθλήματος μπιτς βόλεϊ (Swatch World Tour 2005) που θα διεξαχθεί στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Φαλήρου 30 Αυγούστου με 4 Σεπτεμβρίου.

Το πήραμε! Το πήραμε (κι αυτό) το Ευρωπαϊκό!

Το Μάιο του 2006 θα διοργανώσουμε το διαγωνισμό της Eurovision! Μέχρι αυτή τη στιγμή οι πληροφορίες λένε ότι θα γίνει στο κλειστό γυμναστήριο μπάσκετ των ολυμπιακών εγκαταστάσεων στο Μαρούσι. Επίσης το πιο πιθανό είναι ότι το “χωριό” της Eurovision, που δημιουργούν τα fan-club της κάθε χώρας που συμμετέχει στο διαγωνισμό, θα στηθεί μπροστά από την Αγορά.

Περίπου 4 μήνες αργότερα στο ανοιχτό στάδιο Σπύρος Λούης θα διοργανώσουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο στίβου του 2006 της IAAF στο οποίο θα συμμετέχει και η Ελλάδα σαν διοργανώτρια χώρα.

Τους επόμενους μήνες θα αρχίσει η κατασκευή του Μουσείου των Ολυμπιακών Αγώνων και το μοναδικό Μουσείο Κλασσικού Αθλητισμού με τη βοήθεια της IAAF στο κτίριο του ραδιοτηλεοπτικού κέντρου στο Μαρούσι (IBC)

Τέλος, να αναφέρουμε ότι η Ελλάδα διεκδικεί το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου EURO 2012. Είμαι υπέρ όλων αυτών των εκδηλώσεων αλλά δεν μπορώ να ακούω τον ένα και τον άλλο να λέει ότι τα λεφτά του κοσμάκη για τα στάδια πήγαν χαμένα όταν οι εγκαταστάσεις είναι κλειστές και όταν κάνουμε όλες τις παραπάνω εκδηλώσεις, να λέει "Αμάν πια όχι άλλα πρωταθλήματα!"

Α ρε αθάνατε Έλληνα! Πουθενά δεν μπορώ να σε πιάσω...