Ντρίιιιιιν (ξέρω δεν υπάρχουν πολλά κινητά που να χτυπούν έτσι αλλά δεν πειράζει…)
“Ξάδερφε έτοιμος? Σε 20 λεπτά στον Άγιο Σπυρίδωνα οκ?”
Ζέστη…
Κουνούπια…
Τρέξιμο όλη μέρα…
Όχι ρε γαμώτο είναι Σάββατο βράδυ κι έχω και φιλοξενούμενους. Θα βγωωωωω! Σιγά μην κάτσω μέσα. Θα ξεκουραστώ όταν πεθάνω. Στον πεζόδρομο παντού κόσμος. Κλείνει το Ανάκαρα για καλοκαίρι σήμερα και γίνεται χαμός στην γύρω περιοχή. Καθόμαστε down. Η ζέστη ακόμα και δίπλα στο κλιματιστικό αφόρητη. Η ιδέα πέφτει: Παμε λιμάνι? Πάμεεεεεεεε! Χρήματα και φιλί στην όμορφη κοπέλα που μας εξυπηρέτησε, ποτά μισοάδεια και φύγαμε!
Ξεκλειδώνω το τουτού. Ανοίγω φώτα και παράθυρα, ζώνη, ανοίγω μηχανή, hip hop στο ραδιάκι, χειρόφρενο, πρώτη και φύγαμε. Βόλτα παραλία για να μπαίνει η μυρωδιά θάλασσας από το παράθυρο. Στη στροφή μας προσπερνάνε 2 αυτοκίνητα που έκαναν κόντρα.
“Έτσι σκοτώνονται!”
Σε 8 λεπτά είμαστε αραχτοί και μας φυσάει το δροσερό αεράκι. Θα πούμε ιστορίες. Για τις πόλεις μας, την Αθήνα, δίπλωμα οδήγησης και διπλώματα, δουλειές και ωραία που είναι η ζωή στην επαρχία. Μ’ αυτά και μ’ αυτά η ώρα 3 κι εμείς χαλαρααααά!
Τα παιδιά στο ξενοδοχείο κι εγώ μέσα για συνέχεια. Ανοίγει η πόρτα και η μουσική γίνεται εκκωφαντική. Hip hop, beat, dance, trans όλα στο ίδιο volume και με το ίδιο bass. Πίνουμε τη σαμπάνια μας (chic!) και κάνουμε όλοι ότι χορεύουμε αλλά στην ουσία περιμένουμε να έρθει η ώρα για το happening. Και έρχεται. Μία σαμπανιέρα αδειάζει στους θαμώνες, και δεύτερη και μετά μπουκαλάκια νερό. Συνωστισμός στις βρύσες για re-fill. Κάποιοι φωνάζουν:
“Όχι! Μη! Δεν θέλω!”
Τι δε θες ρε? Αφού φόρεσες βερμούδα και σαγιονάρα επίτηδες για να μη βρέξεις τα καλά σου!
Και να σου νερά και ποτά και ότι άλλο βρίσκαμε μπροστά μας.
“Και τη σαμπάνια? Όχι τη σαμπάνια!”
Πολύ αργά… Μέχρι να το πω τα ρούχα μου είχαν ήδη μουσκέψει από το εισαγόμενο ποτό. Το νερό στο πάτωμα είχε κάνει λιμνούλα. Κάποιοι γύρω μας έπαιζαν ακόμα όσο εμείς προχωρούσαμε προς την πόρτα. Καλό ήταν. Να το ξανακάνουμε. Φιλιά, αγκαλιές και καλημέρες. Πηγαίνω προς το αυτοκίνητο και είμαι ευτυχισμένος. Πραγματικά ευτυχισμένος! Χαμογελάω! Μπαίνω στο τουτού και γραμμή για Τουρλίδα. Ξημερώνει και όλα γύρω έχουν αρχίσει και γίνονται ροζ. Ο ουρανός, η θάλασσα, τα σύννεφα. Χαμογελάω ακόμα. Πίσω στο σπίτι. Παρκάρω. Ανεβαίνω κάνοντας ησυχία. Βγάζω τα ρούχα, ντους και κρεβάτι. Η ζωή είναι ωραία! Είμαι πολύ κουρασμένος και χαμογελάω ακόμα από ευτυχία. Είναι ώρα για ύπν… … Ζzz… Zzz…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου