Δευτέρα, Οκτωβρίου 24, 2005

Workaholic or loveaholic?



Αυτή την εβδομάδα ο γιατρός φοράει το κοστουμάκι του, το καβουράκι του στραβά και χτυπώντας τις χαντρούλες από το κομπολόι του αναρωτιέται: «Τσάμπα μάγκας ή τα σιγανά ποταμάκια να φοβάσαι;» Όλοι στη ζωή μας ψάχνουμε να βρούμε κάποιον που να μπορεί να σταθεί γερά δίπλα μας. Τι γίνεται όμως όταν κάποιος είναι στο χώρο της δουλειά μας;

Δύο επιλογές υπάρχουν. Ή κάθεσαι και το σκέφτεσαι, το σκέφτεσαι και μέχρι να πάρεις μια απόφαση ο έρωτας σε έχει προσπεράσει ή προχωράς και όπου σε βγάλει ο δρόμος… Μετά από σύσκεψη με το υπόλοιπο ιατρικό team καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι αν υπάρχει και από τους 2 ανταπόκριση τότε όλα καλά. Αν υπάρχει και σωστή χημεία τότε έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Αν δε δέσει το γλυκό τότε το μόνο που μπορείς να κάνεις φίλε μου είναι να εύχεσαι να είσαι τυχερός και να γλιτώσεις με μια πολιτισμένη απομάκρυνση του ενός από τον άλλο. Χωρίς κατινιές, φωνές, κλάματα, νεύρα και περιστατικά που μπορούν να βλάψουν την προσωπική και επαγγελματική σου ηρεμία.

Βέβαια ακόμα κι αν όλα πάνε καλά μεταξύ σας και πάλι θα πρέπει να απαντήσεις ερωτήματα του τύπου: “Πρέπει οι συνάδελφοί μας να μάθουν για μας; Πόσο θα κρυβόμαστε; Πως θα συμπεριφερόμαστε μεταξύ μας:” Και όλα αυτά για πιο λόγο? Επειδή απλά δεν ξέρουμε πόση αλήθεια μπορούν να αντέξουν οι ζηλιάρηδες συνεργάτες μας και πού μπορεί να τους οδηγήσει.

Πάντως το σημείο στο οποίο οι περισσότεροι συμφωνούμε είναι ότι αν σου τύχει ένας τέτοιος έρωτας τότε αξίζει να τον ζήσεις. Η ζωή είναι μικρή και ο έρωτας το αγαπημένο της παιχνίδι. Ειδικά εμείς τα αγοράκια που έχουμε το φλερτ στο αίμα μας δεν είναι εύκολο να μην ανταποκριθούμε στα γελάκια, τα ναζάκια, τα τσιμπήματα.... Άλλωστε αυτά τα μικρά χαριτωμένα πραγματάκια είναι που διώχνουν την κούραση τα βράδια μετά τη δουλειά.

Γι’ αυτό το λόγο αν στη δουλειά σας βρεθείτε σε κάποια τέτοια κατάσταση οπλιστείτε με θάρρος και όπως λέει και μια φίλη μου… ΒΟΥΓΚΑ!

Αφιερωμένο...

Δεν υπάρχουν σχόλια: