29 days to go...

Άντε μικρά μου το φάγαμε το γουρουνάκι. Λιγότερο απο ένας μήνας μας έμεινε. Κάλη συμέχεια στις ετοιμασίες για τα Χριστούγεννα!!!

Τσακώστε και το κειμενάκι σας για να μην έχετε παράπονα τώρα που χάλασε το pc και δεν ανανεώνω συχνα.

Τέλος…

Το ένιωσα να έρχεται. Ετοιμαζόμουν γι’ αυτό. Σταδιακή μείωση τηλεφωνημάτων και sms όλο και λιγότερος χρόνος που περνούσαμε μαζί. Σαν τον καπνιστή που μειώνει μέρα με τη μέρα τα τσιγάρα έως ότου το κόψει τελικά. Στην αρχή τα sms άρχιζαν με γελοία υποκοριστικά και χαζά επίθετα πριν από τα ονόματα μας (όπως γίνεται με όλους τους ερωτευμένους). Τώρα ένα απλό γεια σου. Νεύρα και φωνές που χαλούσαν κάθε όμορφη στιγμή. Το λόγο για την αλλαγή συμπεριφοράς δεν τον έμαθα και μάλλον δεν θα το μάθω ποτέ.

Ξενέρωμα; Καθυστερημένη εφηβεία; Τι να πω; Δεν ξέρω… Το μόνο σίγουρο είναι ότι 2 μήνες είναι λίγος καιρός για να πεις ότι η σχέση είχε γίνει μονότονη.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι άνθρωποι ερωτεύονται τον έρωτα μας. Δίνεις στον άλλο όσο περισσότερα μπορείς με την ελπίδα να σου ανταποδώσει κι εκείνος με τη σειρά του μερικά από αυτά. Μην ακούτε passé θεωρίες του στυλ: “όσο τους φτύνεις τόσο κολλάνε”. Αυτά ήταν για άλλες γενιές. Τη σήμερον ημέρα αν ο ένας από τους 2 έχει τον άλλο στο φτύσιμο μουσκεύει η κόλλα που τους ενώνει (σ.σ. έρωτας) και όχι απλά σπάει το γυαλί, θρύψαλα γίνεται!

Δεν υπήρχε κάτι κραυγαλέο, ένα φωτεινό σημάδι που να μαρτυράει ότι ήρθε το τέλος. Μόνο το ένστικτο μου, μια φωνή που μου έλεγε “μεγάλε τα κουβαδάκια σου και σ’ άλλη παραλία”! Λένε ότι κάθε χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος. Στη δική μου περίπτωση ήταν δολοφονία και το όπλο είχε σιγαστήρα. Αν όλα αυτά γίνονταν 2 χρόνια πριν θα φώναζα, θα έβριζα, θα πενθούσα αλλά τώρα τίποτα από αυτά δεν θα συμβεί. Μάλλον έχω εξελιχθεί σε κάτι που ποτέ δεν πίστευα ότι θα γινόμουν “ώριμος άνθρωπος”. Να σας πω την αλήθεια αυτό με τρομάζει γιατί αγαπώ το παιδί που κρύβω μέσα μου. Έρχονται στιγμές όμως σαν κι αυτή του χωρισμού που πρέπει το παιδί μα ωριμάσει και να φύγει με το κεφάλι ψηλά. Όπως έχω ξαναπεί ούτε γκρίνιες, ούτε κατινιές.

Ακούω πολύ κόσμο να χωρίζει αυτό τον καιρό. Αν ανήκετε σ’ αυτούς που χωρίζουν τότε να το κάνετε χωρίς να πληγώσετε ανθρώπους. Αν σας χώρισαν σκεφτείτε ότι κάθε εμπόδιο για καλό. Αν σας αγνοούν τότε γυρίστε την πλάτη σας και ταρατατζουμ ταρατατζουμ ανοίξτε την πόρτα και φύγετε σιγοτραγουδώντας:

Είχες ευκαιρίες και της έχασες.
Στο ‘πα θα με χάσεις και με έχασες τελικά.
Ήταν θέμα χρόνου και του άγραφου του νόμου,
η παράβαση που έφερε το τέλος για μας.
Τώρα πες μου τι ζητάς…