To eat?



Ο γιατρός αυτή την εβδομάδα φοράει τη στολή και το άσπρο σκουφί του και μιλάει για φαγητό μαζί με το υπόλοιπο ιατρικό team.

Τι είναι φαγητό?
Γιατί τρώμε?
Τι ρόλο παίζει στη ζωή μας το φαγητό?

Μην πάει το μυαλό σας στο προφανές. Δεν μιλάμε για το φαγητό σαν βιολογική ανάγκη. Για σκεφτείτε το ένα λεπτό …



… Ωραία! Τώρα συνεχίζουμε. Μπορεί κάποιος να σκεφτεί κυριακάτικο βράδυ με φίλους στο σπίτι για μπάλα χωρίς πίτσα? Μπάάά…

Σίγουρα οι περισσότεροι έχουν ακούσει κάποιους να λένε ότι η σοκολάτα είναι αντικατάστατο του Σεξ. Μήπως τελικά το φαγητό είναι ηδονή? Μήπως η λέξη φαγητό μέσα από την παιδική μας ηλικία έχει γραφτεί στο σκληρό μας δίσκο και γι’ αυτό το συνδυάζουμε με κάθε πτυχή της ζωής μας?

Όλοι λίγο-πολύ μεγαλώσαμε με την εικόνα κάποιου συγγενή να μας φωνάζει “Φάε όλο το φαΐ σου! Υπάρχουν παιδάκια που δεν έχουν να φάνε.” Ζωντανό παράδειγμα είναι όσα γράφει o lemon without dreams στο blog του

“…μεγάλωσα με πεποίθηση του πόσο μεγάλη αμαρτία είναι το να μην τελειώνω το φαγητό μου, ακόμα και αν έχω χορτάσει. Η απειλή "υπάρχουν παιδιά που πεινάνε" έπιανε σχεδόν πάντα όχι μόνο για να φάω ενώ δεν πεινάω, αλλά και να μου μείνει κόμπλεξ μέχρι σήμερα. Ένα πιάτο φαγητό, όση ποσότητα και να είναι, πρέπει να τρώγεται, τελεία και παύλα.”

Επίσης πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν το φαγητό ως λύση σε αδιέξοδα και προσωπικές ή οικογενειακές κρίσεις. (Για σηκώστε το χέρι όσοι από εσάς δεν κατέφυγαν στο ψυγείο τους μετά από μια κουραστική/πιεστική μέρα στη δουλειά. Ένα χωρισμό ή ένα απλό τσακωμό? )

Βέβαια δεν συνδυάζουμε το φαγητό μόνο με τα προβλήματά μας. Όλες τις χαρούμενες στιγμές μας τις γιορτάζουμε με φαγοπότι. Αρραβώνες, γάμους, γεννήσεις, ακόμα και δυνητικά χαρούμενες στιγμές όπως το πρώτο ραντεβού συχνά το περνάμε σε ένα ρομαντικό εστιατόριο. Κλασσική είναι η ρομαντική σκηνή της πρότασης γάμου, που γίνεται σε τραπέζι πανάκριβου και chic εστιατορίου υπό το φως των κεριών.

Όλα είναι θέμα βιωμάτων. Χαρακτηριστικό ακραίο παράδειγμα η διατροφή ενός συγγενικού προσώπου, όταν περνούσε τα σαββατοκύριακα με τη γιαγιά της, η οποία περιελάμβανε κάτι παραπάνω από αυτά που θεωρούμε σήμερα κύρια και δευτερεύοντα γεύματα. Μετράτε? Πρωινό, δεκατιανό, δωδεκατιανό, μεσημεριανό, γλυκό μετά το μεσημεριανό, κάτι για τις λιγούρες στις 5, απογευματινό, κάτι πριν το βραδινό, γλυκό μετά το βραδινό και πολλές φορές γάλα πριν τον ύπνο!!

Και μιας και μιλάμε για βιώματα, όλες οι γυναίκες μεγαλώνουν με την παρότρυνση από την οικογένεια να γίνουν σωστές νοικοκυρές και να μάθουν να μαγειρεύουν σωστά. Γιατί όπως λέει ο λαός “Ο έρωτας περνάει από το στομάχι”.

Το θέμα είναι ανεξάντλητο και τα σχόλια πάνω σ’ αυτό άπειρα. Επειδή όμως σε κάποιους μπορεί να άνοιξε η όρεξη η λύση που προτείνω είναι η εξής:

Σουφλέ Σοκολάτας

60γραμ. βούτυρο
115γραμ. σοκολάτα κουβερτούρα
½ φλυτζάνι espresso ή καυτό νερό
1 κουτάλιά του γλυκού corn flaour
2 αυγά

Λιώνουμε τη σοκολάτα σε μπαίν μαρί μαζί με το βούτυρο. Χτυπάμε τους κρόκους για 2 λεπτά με το σύρμα μαζί με τον espresso. Προσθέτουμε τη λιωμένη σοκολάτα και το corn flaour και ανακατεύουμε. Χτυπάμε μαρέγκα τα ασπράδια και τα ενσωματώνουμε στο μείγμα σοκολάτας με ένα κουτάλι κάνοντας απαλές κινήσεις. Μοιράζουμε το ομογενοποιημένο μείγμα σε 4 ατομικά φορμάκια βουτυρωμένα και πασπαλισμένα με ζάχαρη. Ψήνουμε στους 180 βαθμούς Κελσίου για 12 – 15 λεπτά.

Καλή όρεξη!